Thursday, May 28, 2009
دانشجويان دستگير شده پلىتكنيك تحت شكنجههاى شديد قرار دارند
دانشجويان دستگير شده پلىتكنيك تحت شكنجههاى شديد قرار دارند
1388/3/7
بنابه گزارشهاى دريافتى دانشجويان دستگير شده دانشگاه پلىتكنيك تهران تحت بازجويى و شكنجههاى شديد قرار دارند.
مهدى مشايخى و عباس حکيمزاده، دو دانشجوى دانشگاه پلىتكنيك که روز ششم اسفند ماه و يک روز پس از اعتراضهاى دانشجويان اين دانشگاه به دفن استخوان كشتهشدهاى جنگ ضد ميهنى، دستگير شدند در ملاقات به خانوادههايشان گفتند: طى هفتههاى گذشته بازجويىها ضرب و شتمها و آزارهاى شديد جسمى و روحى براى اعتراف به کارهائى که انجام ندادهاند افزايش يافته است.
خانواده مهدى مشايخى اعلام کردند، پسرشان بر اثر ضرب و شتم شديد جسمى و فشارهاى روحى، دچار رعشه شديد دست بوده و وضعيت نامناسبى داشته است.
مسعود دهقان نيز که در روز اول ارديبهشت ماه در منزلش بازداشت شد، در ملاقات به خانواده خود گفته است؛ فشارها براى اخذ اعترافها دروغين روى وى زياد است.
"All four major candidates are in line with the system"
Officials think a high turnout in the June 12 presidential election would validate the nation's unique form of government.
By Borzou Daragahi and Ramin Mostaghim
May 28, 2009
Reporting from Tehran and Beirut -- Putting their political rivalries aside, hundreds of Iranian television executives and government officials gathered recently to think up strategies to draw as many voters as possible to their country's June 12 presidential election.
"All four major candidates are in line with the system," Askar Owladi, a high-ranking member of the conservative Islamic Coalition Party, told attendees.
"So we do not feel concerned about who will be our next president," Owladi said. "We should make sure we can maximize the turnout because that high turnout can ensure and secure the future of our system."
Officials announced last week that the powerful Guardian Council approved incumbent Mahmoud Ahmadinejad and three other candidates to run in an election that hinges on domestic economic issues but could weigh heavily on the course of several Middle East standoffs.
Though Ahmadinejad, as president, has considerably less power than Ayatollah Ali Khamenei, the country's highest political and spiritual authority, a continued Ahmadinejad presidency, for one thing, would make it tougher for the West to make a deal with Iran over its nuclear program.
Still, for many in the ruling establishment of the Islamic Republic, who wins the presidency is almost less important than how many people vote. In other countries, political operatives and candidates knock on doors, organize carpools and enlist volunteers to encourage voters to cast ballots. In Iran, the government itself rallies voters to the polls.
Khamenei has long placed huge stock on voter participation as a validation of the Islamic Republic's popularity, describing any vote for a candidate as a symbol of national honor and a show of support for Iran's unique political system, which combines elements of a democracy with clerical rule.
Election day "is one of the Iranian nation's big tests before the eyes of the enemies," Khamenei said in a speech this month in western Iran, apparently referring to the West and Israel. "Their aim is to [do something] so that elections are held with little enthusiasm and poor turnout. They want the people of Iran not to have an active participation in the elections."
Central government officials play a heavy role in overseeing elections, monitoring for fraud and counting ballots.
More than 400 candidates applied at the Interior Ministry to run for president. The Guardian Council, a governmental board composed of clerics and jurists that vets all candidates and laws for adherence to the Islamic system, said that only Ahmadinejad, former Prime Minister Mir-Hossein Mousavi, former parliamentary speaker Mehdi Karroubi and former Revolutionary Guard commander Mohsen Rezai would be allowed to run.
Iran's state-run broadcaster has agreed to organize six televised debates among the candidates to drum up interest in the election.
The hard-line Basiji militia, which many credit for having secured the presidency for Ahmadinejad in 2005, has been barred from electioneering. Karroubi and others have called for the creation of independent panels to monitor the vote after allegations in 2005 of ballot shenanigans that favored Ahmadinejad. But judiciary officials have rejected the possibility of establishing a role for international or independent observers.
Officials are promising a free and fair election. This time, they're equipped with a computer vote-counting system meant to prevent cheating.
Opposition figures and foreign TV outlets that serve the Iranian diaspora often call on Iranians to boycott elections as a show of protest. But many analysts think high turnout will benefit moderate candidates like Mousavi and Karroubi.
Ahmadinejad's conservative, rural supporters are expected to dutifully show up at the polls, but educated urbanites may stay home.
Only 34% of Tehran residents voted when conservatives triumphed in 2004 parliamentary elections amid low overall turnout.
In contrast, turnout peaked in 1997 and 2001 in presidential elections that pitted reformist candidate Mohammad Khatami, who preceded Ahmadinejad as president, against hard-liners, and Khatami won both times. His elevation riled conservatives and began eight years of divided government and fierce political infighting.
But either memories of that period have faded or hard-liners are convinced that no one of Khatami's stature or political beliefs has a shot at being elected. Leaders say that just casting a ballot affirms Iranians' support for the country's system of government.
"I am telling you, dear people of Iran, contrary to what the enemies wish, we all need to participate in the elections actively," Khamenei said last week.
"The first priority is not to choose either this individual or that. The first priority is your presence in the elections. Your presence strengthens the state."
LOS ANGELES TIMES
Iran's political system
Iran's political system
May 28, 2009
The winner of Iran's June 12 presidential election will enjoy only limited power in the nation's complex system.
How does the Islamic Republic's political system work?
It combines elements of democracy with unelected religious leadership. The elected president is technically subordinate to the appointed supreme leader. Similarly, the elected parliament is shadowed by the Guardian Council, a panel of 12 unelected clerics and Islamic jurists who have the power to reject legislation deemed un-Islamic and veto presidential and parliamentary candidates.
How powerful is the president?
In theory, the president's powers are second only to the supreme leader, Ayatollah Ali Khamenei. In practice, his freedom of action can be curtailed by various unelected bodies mostly controlled by clerics. These bodies, including the Guardian Council, have generally backed President Mahmoud Ahmadinejad since he was elected in 2005, but thwarted his reformist predecessor Mohammad Khatami.
What does the president do?
The president is responsible for economic policy and, along with his Cabinet, daily management of national and foreign affairs; heads the Supreme National Security Council, which coordinates defense and security policy; and can sign agreements with foreign governments and approve ambassadorial appointments. On major issues he defers to the supreme leader.
What does the supreme leader do?
The supreme leader, appointed by an assembly of senior clerics, has the final say in vital matters such as nuclear policy and foreign relations. He sets the outlines of domestic and foreign policy, and controls the armed forces and intelligence agencies. He appoints the heads of the judiciary and the state broadcasting company and other key posts.
جايگاه زنان و اقليت هاي مذهبي در قانون انتخابات نظام ولائي/ دکتر ملکی
جايگاه زنان و اقليت هاي مذهبي در قانون انتخابات نظام ولائي/ دکتر ملکی
داشتم به گزارش وزير کشورِ 160 ميلياردي گوش ميدادم که اعلام ميکرد از ميان 475 داوطلب رياست جمهوري ( که 42 نفر از آنان زن بودند)، تنها 4 مرد واجد شرايط و مابقي همه فاقد صلاحيت تشخيص داده شده اند.
يک محاسبه سرانگشتي ميگويد کمتر از يک درصد از کسانيکه با پر کردن فرم داوطلبي ظاهرا نظام را قبول دارند، مورد پذيرش شوراي نگهبان قرار گرفته اند و به گفته ي آقاي خامنه اي که قبلا اعلام کرده بودند، آنها که زير ذره بين شوراي نگهبان قرار ميگيرند همه صالحند[1] . فکر ميکردم چگونه است که فقهاي شوراي نگهبانِ منتخب آقاي خامنه اي از بين 475 داوطلب فقط چهار نفر را صالح تشخيص داده اند. بايد ديد اين چهارنفر چه کساني هستند و چه خدماتي به اسلام و ايران کرده اند که به چنين افتخاري نائل شده اند؟ بطور حتم اين چهار نفر سوابق درخشاني داشته اند که از صالحين به شمار آمده اند.
منتظر بودم نام اين 4 مرد صالح را از زبان وزير محترم کشور بشنوم که اعلام فرمودند آقايان محمود احمدي نژاد، محسن رضايي، ميرحسين موسوي و مهدي کروبي. من که تا حدود زيادي از سوابق و گذشته ي اين مردان صالح!! مطلع بودم، زياد شگفت زده نشدم چون 30 سال شاهد چنين گزينشهايي بوده ام اما وقتي به قانون اساسي و شرايط داوطلبان رياست جمهوري مراجعه کردم ديدم در انتخاب اين افراد مشکل از قانون اساسي است، زيرا در اصل 115 قانون اساسي نظام ولائي آمده است که داوطلبان بايد داراي شرايط زير باشند:
"رجال سياسي مذهبي، ايراني الاصل، تابع ايران، مدير، مدبر و از همه مهمتر داراي حسن سابقه و امانت و تقوي، مومن و معتقد به مباني جمهوري اسلامي ايران و مذهب رسمي کشور."
بنابراين طبق آنچه قانون اساسي جمهوري اسلامي ميگويد؛
1- 50 درصد مردم ايران، يعني زنان از انجام اين کار معاف ميباشند.
2- ميليون ها مسلمان غيرشيعه و غير مسلمان ايراني هم واجد شرايط نيستند.
3- شيعه هايي هم که مومن و معتقد به مباني جمهوري اسلامي يعني ولايت مطلقه فقيه نيستند، حق جلوس روي صندلي رياست جمهوري را ندارند.
4- به فتوا و تشخيص فقهاي شوراي نگهبان( بگو آقاي جنتي) فقط اين 4 نفر داراي حسن سابقه و امانت و ايمان بوده اند.
حال پروندهي اين صالحين را ورق بزنيم و ببينيم اينها که مدير و مدبر و امين و متقي و داراي حسن سابقه، شناخته شده اند در اين 30 سال چه کرده اند که به اين افتخار نائل آمده اند. در پرونده آقايان از جمله اين موارد به چشم ميخورد:
1- محمود احمدي نژاد: دانشجوي خط امام، يکي از پيشنهاد دهندگان اشغال دانشگاهها به بهانه انقلاب فرهنگي و اسلامي کردن آنها که منجر به دستگيري ، شکنجه، اخراج و اعدام هزاران دانشجو و استاد دانشگاه شد. همکاري با نيروهاي امنيتي براي قلع و قمع دگر انديشان ، استاندار اردبيل ، شهردار تهران و بالاخره 4 سال رياست جمهوري که اثرات آن اظهر من الشمس است.
2- محسن رضايي: شرکت در سرکوب دگرانديشان و قوميت ها، فرماندهي سپاه در زمان جنگ و از عوامل ادامه آن پس از فتح خرمشهر و حمله به خاک عراق که منجر به کشته و مجروح و اسير شدن صدها هزار ايراني شد و صدها ميليارد دلار خسارت مالي به بار آورد .و دبيري مجمع تشخيص مصلحت نظام تا امروز
3- جناب کروبي: از روز اول انقلاب مشاغل کليدي از جمله مسئوليت بنياد شهيد، وکالت و رياست مجلس را بر عهده داشت و يکي از عوامل وضع نابسامان فعلي ميباشد. واقعه مخفي سازي اسلحه در ساک حجاج و کشتار آنها در سال 66 در زمان سرپرستي ايشان روي داد. همچنين نقش او در پروژه عزل منتظري و نامه مورخه 29/11/67 اش به همراه امام جماراني و روحاني به منتظري از يادها نميرود.
4- جناب مهندس موسوي: عضو ارشد حزب جمهوري اسلامي، سردبير روزنامه جمهوري اسلامي، نخست وزير نظام از سال 1360 تا 1368 و عضو شوراي عالي انقلاب فرهنگي. در زمان مسئوليت او جنايات دهه شصت و کشتار تابستان سال 67 صورت گرفته و بايد او را يکي از عوامل ادامه جنگ و عوارض ناشي از آن نيز دانست. او همچنان پس از گذشت 20 سال، ادامه جنگ و ورود به خاک عراق را کار درستي ميداند[2] و از کشتار دهه شصت دفاع ميکند.[3]
علت اصلي اينکه اين چهار نفر از ميان 475 نفر انتخاب شده اند اين است که آنها وابسته به قبيله اي هستند که 30 سال کشور را به اين وضع انداخته. قبيله خوديها که تنها اطاعت امر ميکنند و در فکر حفظ نظام هستند.
آنچه نوشتم اعمال ظاهري اين آقايان است و در پنهان چه ها کرده اند يقين دارم روزي در دادگاه افشا خواهد شد. به نظر شوراي نگهبان، داوطلبان احراز سمت رياست جمهوري بايد داراي چنين سوابقي باشند تا مديريت ، مدبّريت ، حسن سابقه و امانت و تقواي آنها اثبات گردد.
* * *
داشتم به فرمايشات جناب آقاي خامنه اي در يکي از شهرهاي کردستان گوش ميدادم که مطالبي به اين مضمون ايراد کردند :" خط قرمز ما اهانت به اهل سنت و مذاهب ديگر به دليل اعتقادشان ميباشد."[4]
آيا به نظر ايشان اينکه قانون اساسي ميگويد:" داوطلبان رياست جمهوري بايد مومن و معتقد به مذهب رسمي کشور باشند". و در اصل 11 قانون اساسي آمده:" دين رسمي ايران ، اسلام و مذهب جعفري اثني عشري است و اين اصل الي الابد غير قابل تغيير است" و با توجه به اين اصول که غير از شيعه اثني عشري از جمله اهل سنت، حق داوطلب شدن براي رياست جمهوري را ندارند، بزرگترين اهانت به معتقدات اين خواهران و برادران ايراني که حدود 20 درصد جمعيت ايران را تشکيل ميدهند نيست؟
اصل 109 قانون اساسي در صفات رهبر ميگويد:" عدالت و تقواي لازم براي رهبري امت اسلامي".
آيا پذيرش چنين تبعيضي که در قانون اساسي آمده، دور از عدالت اسلامي نيست؟
* * *
داشتم به اصل 111 قانون اساسي فکر ميکردم که ميگويد:" رئيس جمهور بايد از رجال مذهبي و سياسي باشد...".
شوراي نگهبان در تفسير خود رجال را تنها به مردان اطلاق ميکند و به همين دليل هرگز يک زن را حائز شرايط رياست جمهوري ندانسته است. اين برداشت از قانون اساسي در حقيقت حذف حقوق 50 درصد از جمعيت ايران است. آيا شوراي نگهبان ميپندارد لياقت زنها براي اداره کشوري مثل ايران کمتر از مردان است؟ امروز روشن شده است که اگر زنان در تمام امور لايق تر نباشند، عقب تر نيستند. بايد توهين و تحقير زنان روزي متوقف گردد و زنان در کنار مردان، کارگران دست در دست معلمان، دانشجويان همگام با استادان ، روستائيان همراه با شهرنشينان و همه و همه پس از 30 سال تجربه، فريب اين بازي ها را نخورند و اجازه ندهند اين زنجيري که بوسيله قانون اساسي نظام ولائي به دست و پاي آنها بسته شده و هر بار حلقه هايش تنگ تر ميشود، بيشتر از اين موجب تضييع حقوق مردان و زنان ايران گردد.
* * *
بايد خواستار تغييرات بنيادي شد. بايد دنياي ديگري ساخت، دنيايي که هر فرد شايسته بتواند در انتخابات شرکت کند تا از ميان دهها هزار مرد و زن فرهيخته و داراي دانش و شعور و شرافت و پاکي و وطن خواهي، کساني که ميتوانند داوطلب رياست جمهوري شوند به انتخاب مردم کار اداره مملکت را بدست گيرد. دين را از حصار حکومت بيرون کشند و هر کس به جايگاه خود برگردد.
همه دست در دست هم اين ويرانه را آباد کنند و نگذارند حقوقشان مورد تجاوز قرار گيرد و ريشه استبداد، استعمار و استثمار را برکنند و کشور را به استقلال و آزادي واقعي برسانند.
آي گروه چهارنفري، آيا در ميان شما کسي هست که چنين تعهدي را به ملت بدهد و به آن عمل کند!!؟
تو اگر بنشيني، من اگر بنشينم
چه کسي برخيزد؟
دکتر محمد ملکي
5 خرداد 88
--------------------------------------------------------------------------------
[1]- "مردم از ميان نامزدهايي که صلاحيت آنها پس از عبور از ذره بين شوراي نگهبان، اعلام خواهد شد، صالح ترين نامزد را برگزينند." (سخنراني آقاي خامنه اي در ميدان آزادي سنندج، روزنامه اعتماد ملي، 23 ارديبهشت 88)
[2]- ميرحسين موسوي: ادامه جنگ بعد از فتح خرمشهر تصميم درستي بود. (مصاحبه با خبرگزاري مهر، ۱۳۸۸/۰۳/۰۲)
[3]- نميشود اين نظام را به آدمکشي در اول انقلاب متهم کرد. اين نظام مظلوم بوده است... گروههاي تروريستي تا پايان جنگ هم زير نفوذ صدام عليه ما ميجنگيدند و هنوز هم پشتيباني آمريکا از آنها وجود دارد. نبايد به مظلومنمايي آنها توجه کرد. چرا که اگر به قدرت برسند باز هم همان آش و همان کاسه است). سخنراني در جمع دانشجويان دانشگاه شهيد باهنر کرمان،وبسايت قلم نيوز، ارگان رسمي ستاد انتخاباتي ميرحسين موسوي، 16 ارديبهشت 88)
[4]- "اهانت به مقدسات شيعه يا سني، خط قرمز نظام است و هيچکس چه شيعه و چه سني،حق ندارد با غفلت يا از روي تعصب اين خط قرمز را ناديده بگيرد." (سخنراني آقاي خامنه اي در جمع مردم سقز، خبرگزاري ايرنا، 1388/2/29)
Election farce: Why Khamenei supports Ahamadinejad!
Pic: Ahmadinejad Kissing hand of Khamenei
Election farce: Why Khamenei supports Ahamadinejad
Wednesday, 27 May 2009
Ahmadinejad Kissing hand of Khamenei
Those following developments in Iran may ask themselves why the Iranian regime’s Supreme Leader, Ali Khamenei, supports his current president, Mahmoud Ahamadinejad, to such an extent.
Khamenei is surely aware of the fact that Ahmadinejad has by now become the most hated figure in the contemporary world. But, he has left no doubt that Ahmadinejad is Khamenei’s favored candidate for the June 12th presidential elections.
Mahmoud Ahmadinejad was born in 1956 in the small town of Garmsar (Central province). Khamenei took note of him in 2003 and 2004, when in addition to being the mayor of Tehran, he was one of the members of a council coordinating the extremist factions loyal to the regime. At the time, this secret council was in practice more powerful than the government when it came to adopting some of the sensitive decisions. Khamenei retained their counsel in regards to the methods of dealing with the nuclear crisis. To his delight, the Supreme Leader soon realized that Ahmadinejad is fully decisive in pursuing fundamentalist policies. Khamenei ordered the Islamic Revolutionary Guard Corps (IRGC) to dip into his own budget and build a large highway in Tehran, crediting Ahmadinejad for its completion, thereby touting him as a powerful mayor and political figure.
During this period, as Tehran’s mayor, Ahmadinejad resorted to some highly contentious activities:
– Building a memorial for a fundamentalist suicide bomber responsible for the attack against the base of American soldiers in Beirut, and killing of 241 US marines and 58 French paratroopers.
– Building a memorial for Khaled Islamboli, who assassinated former Egyptian president Anwar Sadat.
Before becoming mayor, Ahmadinejad had made many accomplishments for the regime’s policy of fundamentalism. His most “luminous” accomplishment was in early 1980s, when he tortured imprisoned university students as a close associate of Assadollah Lajevardi, one of the most ruthless torturers in the world.
In subsequent years, when the war with neighboring Iraq intensified, Ahmadinejad became a skilled member of the IRGC. However, he did not fight in the war front. Instead, he was among the commanders of “extraterritorial operations,” a less disgraceful pseudonym for acts of terrorism abroad.
During this period, his parallel activities branched into external operations and domestic crimes. On the one hand, he conducted operations in various foreign cities such as Vienna, Paris, Istanbul, and also along the Iran-Iraq border, including the assassination of Abdolrahman Ghassemlou, Secretary General of the Kurdish Democratic Party of Iran, in the Austrian capital. On the other hand, while in Tehran, he committed crimes such as the assassination of Dr. Sami, the first post-revolution Health Minister.
Ahmadinejad has always been at the forefront of the regime’s extremism and terrorism. In the 1990s, he was among the main leaders of plain-clothed suppressive agents and the fundamentalist “Ansar-e Hezbollah” group, which are part of the regime’s unofficial suppressive organs. Among their tasks is to attack student dormitories, organize violent counter-protests against peaceful student and workers’ demonstrations.
“Ansar-e Hezbollah” was Ahmadinejad’s stepping stone to reach the governorship of Lorestan and Ardebil provinces, eventually becoming the mayor of Tehran. Regardless of his official posts, Ahmadinejad retains his strong contacts with the group. His regular Thursday night speeches truly captivate his “Ansar” brothers.
Nonetheless, in the course of the July 2005 presidential race, no one inside or outside of the Iranian regime anticipated Ahmadinejad’s presidency. It was Khamenei who guaranteed Ahmadinejad’s victory with the help of the IRGC. The operation was codenamed “Quiet Light,” referring to unknown wartime operations which remain a secret until the last second.
Ahmadinejad’s presidency was not limited to a power grab by one extremist individual. It reflected a fundamental change in the ruling regime:
– Interrogators, torturers, commanders of terrorist units, and leaders of suppressive factions occupied sensitive government posts.
– The IRGC consolidated itself within the fabric of the regime and the clerical regime was thus militarized.
– The regime’s basis narrowed enormously and the majority of factions were purged.
– With regards to foreign policy, the mullahs adopted an aggressive posture. In reality, this was a declaration of war with the Iranian people and the international community.
In his first week in office as president, Ahmadinejad ended the suspension of uranium enrichment. Six days after getting into the presidential palace, he ordered the breaking of locks at the Natanz facility. Then, he accelerated the regime’s activities to build a nuclear weapon.
Right at the outset, he said, “Human rights is a despicable and tacky debate.” During his tenure, hangings increased four-fold, and at least 150 political prisoners were executed.
In terms of foreign policy, Ahmadinejad repeatedly called for the destruction of Israel and denied the Holocaust, which is an acknowledged historical occurrence. He is also famous for declaring the readiness of his regime to “fill the power vacuum left by the US in Iraq.”
He also called for the change in leadership of global affairs and “removal of corrupt powers.”
Today, Ahmadinejad has again announced his candidacy for the mullahs’ presidency. If he retains his post, it would suggest that for Khamenei, extremism, warmongering, and the nuclear weapon, are vital to such an extent that they far outweigh the global hatred towards Ahmadinejad.
Wednesday, May 27, 2009
Protests in brief Wednesday, 27 May 2009
Protests in brief
Wednesday, 27 May 2009
Student protest in Iran:
Yasuj (southwestern Iran): More than 800 students from the University of Yasuj staged a sit-in at the university in protest to the Iranian regime’s policy of suppression and terror. The act of protest, which began on May 20, lasted until Thursday night, with many students remaining on the campus. The students carried placards, reading, “Students die, but will not surrender.
Tabriz (northwestern Iran): On Sunday, the people of Tabriz staged a gathering in Shahgoli Park, chanting “Death to Khatami,” referring to the mullahs’ former president. They were expressing outrage over the use of an ethnic slur by Khatami insulting Azeri Iranians. The protestors clashed with the regime’s suppressive State Security Force (SSF). A number of them were arrested, according to obtained reports.
Zanjan province (northwestern Iran): Students at the University of Zanjan carried out a protest gathering on Monday, May 25. Some of the placards students carried said, “Every Iranian calls for freedom,” and “Shame on Khatami.”
Arak (central Iran): Students at the University of Arak, disrupted a speech by Zaidabadi, a member of the regime faction tied to former mullahs’ president, Mohammad Khatami. The students carried placards calling for the release of detained student activists. They protested that none of the regime’s factions are true to their words. The regime’s candidates, they said, go as far as supporting women’s rights conventions and calling for the release of detained students, but as soon as getting into power, they forget about their hollow pledges.
Tuesday, May 26, 2009
410 acts of protest in Iranian month of Ordibehesht (April 21 ? May 22)
410 acts of protest in Iranian month of Ordibehesht (April 21 ? May 22)
Tuesday, 26 May 2009
Students at the University of Zanjan (northwest Iran) on May 20 disrupted a speech by Mirhossein Moussavi, former mullahs' prime minister, and demanded explanations about his role during the 1988 massacre of political prisoners.
Iranians carried out more than 410 acts of protest in the past month of the Iranian calendar (April 21 – May 22), expressing their deep-seated disdain toward the religious fascism ruling Iran, its suppressive policies, and catastrophic living conditions of workers and teachers....
During the same period, university students in Iran carried out 114 strikes, gatherings, and sit-ins, turning the country’s campuses into the main centers of protest against the clerical regime. Student protests were animated with chants such as, “Death to dictator, Death to fascists,” “Either death or freedom,” “Guns, bullets, Bassij: No longer effective,” in reference to the regime’s paramilitary Bassij Force.
University students in Tehran, Tabriz, Isfahan, Shiraz, Zanjan, Ghazvin, Mashhad, Babolsar, Arak, Karaj, Sistan va Balouchestan, and Kermanshah, expressed outrage over the mullahs’ sham presidential elections, transforming the mullahs’ presidential campaign sessions into gatherings which denounced and deplored the entire clerical regime.
Mirhossein Moussavi, former mullahs’ prime minister during the war with Iraq and one of the main accomplices in exporting terror abroad and execution of political prisoners, including the massacre of 30,000 political prisoners in the summer of 1988, was questioned and bashed by students for his role in the massacre.
Students also chided Mahmoud Ahamadinejad, describing him in their chants as the “source of corruption and discrimination,” in Iran.
Workers carried out more than 90 strikes in Iranian month of Ordibehesht. In numerous sit-ins and gatherings, workers demanded their delayed wages, which have been squandered by the mullahs.
On May 1, 2009, on the occasion of the International Workers’ Day, thousands of workers in Iran marched against the ruling clerics in many cities including Tehran, Kermanshah, Qom, Arak, Sanandaj, and Ghasre Shirin, despite the heavy presence of suppressive forces and the institution of an undeclared martial law.
The regime’s suppressive State Security Force (SSF) attacked protestors’ rally at Tehran’s Laleh Park, arresting more than 150 labor activists, women, and youth. Despite the passing of nearly a month since the arrests, some of the detainees are still imprisoned on an arbitrary basis.
During the past month of Iranian calendar, teachers organized more than 100 acts of protest. Nationwide teachers’ strikes in early May led to closure of schools across the country. The strikes took place as the clerical regime marshaled its security and intelligence forces in a bid to prevent the protests.
Additionally, the number of protests by other social sectors against the ruling religious fascism in Iran reached to a hundred. Some of the other acts of protest included those of opponents imprisoned in the regime’s medieval prisons, as well as writing anti-government graffiti on walls across towns.
During the last month of Iranian calendar (April 21 – May 22) the clerical regime has intensified the reign of terror in the country. In a bid to quell social uprisings, it hanged 47 prisoners and issued death sentences for 27 others. Thousands were arrested in Tehran and other cities on various pretexts.
Jailed activist, on hunger strike, is in critical condition!!
IRAN: Jailed activist, on hunger strike, is in critical condition!!
Behroozjavidtehrani2 After nearly 10 years, the last known prisoner from Iran's bloody 1999 student uprising, Behrooz Javid-Tehrani (pictured), is in critical condition in the so-called "doghouse" section of the Gohar Dasht prison, according to the New York-based advocacy group Human Rights Watch.
The organization issued a press release Saturday demanding Javid-Tehrani's release and accusing Iranian authorities of failing to provide adequate medical care during the prisoner's hunger strike, now in its third week.
Javid-Tehrani, 29, has not had access to a lawyer and has had limited contact with his family since his 2005 arrest, the group said, adding that a medical examination in 2006 suggested he had been physically abused in prison.
In addition to being beaten and shackled in solitary confinement, Javid-Tehrani has lost 50% of his vision due to severe head injuries, friends and family told Human Rights Watch.
Javid-Tehrani has been in and out of prison since he was arrested during the government crackdown on student demonstrations following the closure of a liberal newspaper in July 1999, sparking the bloodiest riots in Iran's recent history.
He was released in 2003 after serving four years of an eight-year sentence, but his continued activism on behalf of political prisoners and their families soon attracted the attention of judicial authorities.
In 2005, Javid-Tehrani conducted an interview with the imprisoned dissident Akbar Mohammadi shortly before the latter died under mysterious circumstances, and Javid-Tehrani was promptly re-arrested.
Although Javid-Tehrani was sentenced by the same judge who presided over Roxana Saberi's case, an expert at Human Rights Watch said that without an American passport, he is unlikely to receive the same attention or leniency.
"Looking back on his cellmate Amir Heshmat Saran, who died mysteriously in March 2009, as well as his friends Akbar Mohammadi and Valiollah Faiz Mahdavi -- two others who died mysteriously, as well as the blogger Omid Reza Mirsayafi, who died mysteriously last month, it's hard not to imagine that Behrooz's fate is coupled with theirs," the expert wrote in an e-mail to Babylon & Beyond.
In other news, human rights organizations are condemning the Iranian judiciary's decision to execute 18-year-old Mohammad Reza Haddadi of Shiraz for a crime he allegedly committed when he was 15.
The execution is expected to be carried out this week, despite reports that Haddadi's innocence was corroborated by his adult co-defendants, who both received lighter sentences.
-- Meris Lutz in Beirut
Photo: Behrooz Javid-Tehrani. Credit: Human Rights Watch website
دستگاه قضایی مسئول حفظ سلامتی بهروز جاوید تهرانی اس
دستگاه قضایی مسئول حفظ سلامتی بهروز جاوید تهرانی اس
4 خرداد 1388
چهارمین سال حبس بهروز جاوید تهرانی در زندان رجایی شهر کرج درحالی سپری می شود که وی در بیست و یکمین روز اعتصاب غذایش در شرایط نامناسب جسمانی به سر می برد. جاوید تهرانی که چندی پیش در اعتراض به برخوردهای مسئولان زندان نسبت به خانواده اش، دست به اعتصاب غذا زده بود، بدون توجه مسئولان زندان رجایی شهر نسبت به وضعیت جسمانی و سلامتی اش، اعتصاب خود را ادامه می دهد. گفتنی است در طی این مدت، وی بارها از سوی پاسداربندهای زندان مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفته است، بطوریکه آثار ضرب و جرح بر بدن وی کاملا مشهود است. جاوید تهرانی در بند 209 زندان اوین نیزدر اثر شکنجه های جسمی، بینایی چشم چپ خود را تا حدود زیادی از دست داد. وی هم اکنون در بند معروف به "آخرخطی ها" یا "سگدونی" نگهداری می شود.
بهروزجاوید تهرانی؛ از جمله افرادی بود که در جریان ناآرامی های کوی دانشگاه، بازداشت و در سن 19 سالگی زندانی شد. وی مدتی را در بازداشتگاه توحید به سر برد و پس از آن با صدور حکم 8 سال حبس تعزیری به زندان انتقال یافت. جاوید تهرانی، مدت حبس خودر ا در زندان های اوین و رجایی شهر سپری کرد. تا اینکه پس از فوت مادرش، و پس از سپری کردن 4 سال از دوران محکومیتش، شامل عفو شده و از زندان آزاد شد.
وی پس از آزادی چندین بار در جریان تجمعات مختلف، بازداشت و به مدت چندماه در زندان و بازداشتگاه های اطلاعات نگهداری شد.
در آخرین مورد، جاوید تهرانی در خردادماه 84 در منزلش در تهران بازداشت شد. و پس از سپری کردن چندین ماه در بازداشتگاه 209 وزارت اطلاعات به زندان رجایی شهر انتقال یافت. ،وی پس از مدتی از سوی دادگاه بدوی به اتهام" تبلیغ علیه نظام و توهین به رهبری"، " همکاری با سازمان مجاهدین"و " عضویت در جبهه دموکراتیک ایران"در مجموع به تحمل 7 سال حبس تعزیری محکوم شد .
وی به علت، داشتن پرونده های جداگانه و محکومیت های متعدد، امکان استفاده از حق آزادی مشروط را ندارد. جاوید تهرانی درحالی که در بیست و یکمین روز اعتصاب غذای خود به سر می برد، با دست بند و پابند در سلول انفرادی نگهداری می شود.
مطابق با قوانین ایران، محل تحمل حبس زندانی میبایست بر اساس محل زندگی او و یا محل وقوع جرم انتخاب شود، با این حال درمورد جاوید تهرانی،این قانون به صراحت نقض شده است. وی در طول دوران حبس خود( از زمان بازداشت در جریان ناآرامی های کوی دانشگاه تهران در سال 78)، به جز مقاطع کوتاهی، در زندان رجایی شهر نگهداری شده است.
اخبار نگران کننده در مورد وضعیت جاوید تهرانی در شرایطی منتشر می شود، که کمتر از دو ماه پیش امیرساران دیگر زندانی سیاسی محکوم به 15 سال حبس، به دلایل نامعلومی در این زندان جان باخت. همچنین دو سال پیش نیز، ولی الله فیض مهدوی از زندانیان مرتبط با سازمان مجاهدین خلق در دهمین روز اعتصاب غذایش در زندان درگذشت. مسئولان زندان، دلیل مرگ وی را "خودکشی" اعلام کردند.
در چنین شرایطی و با توجه به عدم توجه مسئولان زندان رجایی شهر نسبت به وضعیت سلامتی زندانیان، بیم آن وجود دارد که جان بهروز جاوید تهرانی به دلیل اعتصاب غذا در مخاطره جدی قرار گیرد.
از آنجایی که مسئولیت سلامتی و جان زندانی در دوران بازداشت به عهده مسئولان زندان است، کمیته گزارشگران حقوق بشر، دستگاه قضایی و رئیس زندان رجایی شهر را مسئول مستقیم حفظ سلامتی بهروز جاوید تهرانی دانسته و هشدار می دهد در صورت بروز هرگونه اتفاقی برای این زندانی سیاسی، دستگاه قضایی و مسئولان زندان رجایی شهر، میبایست در برابر افکار عمومی پاسخگو باشند.
http://chrr.us/spip.php?article4144
Monday, May 25, 2009
آخوند كروبى به سركوب در جامعه و تنفر مردم از رژيم آخوندى اعتراف كرد
آخوند كروبى به سركوب در جامعه و تنفر مردم از رژيم آخوندى اعتراف كرد
1388/3/4
آخوند كروبى رئيس پيشين مجلس ارتجاع در يك مصاحبه تلويزيونى به سركوب در جامعه و تنفر مردم از اين رژيم اعتراف كرد و گفت: مسؤلين دارند محدوديتهايى براى مردم بوجود مىآورند. جلوى حقوق مردم را مىگيرند. … عدم صلاحيتهاى گسترده دارد سرخوردگى در مردم بوجود مىآورد، و لذا فراوان در كوچه و بازار مىشنويم كه مىگويند: آن كه مىخواهد بشود مىشود. الان نه معلممان امنيت دارد نه كارگرمان، نه دانشجويمان امنيت دارد نه استادمان… همه اينها رنجيده هستند.
وى در يك تصفيه حساب باندى سياستهاى پاسدار احمدىنژاد را مورد حمله قرار داد و گفت: متاسفانه اين چهار سال اينقدر حرفهاى نهسنجيده، حرفهايى كه گاهى ماجراجويانه بوده، حرفهاى بىخاصيت زديم و دشمن تراشى كرديم… كه يك حركت جمعى عليه مان دارد شكل مىگيرد، با اين سياستهاى تند، خشن و بىثمر، چند قطعنامه عليه مان صادر شده. اينها برايمان تبعات دارد.
Iran: Students and teachers protest
Iran: Students and teachers protest
Monday, 25 May 2009
Students protest in Iran!!
University of Tehran students protested on Sunday against the clerical regime’s suppressive policies imposed on Iranian universities. The students, who gathered at 11:30 in the morning in front of the Technical Department of the university, continued their protest for hours.
The students, who chanted “Death to dictator,” urged unity and solidarity among all university students against the clerical regime and its policies. They also expressed outrage at the regime’s sham presidential elections.
In a separate act of protest, University of Tehran students also protested against the entire regime and its factions with chants of “No Khatami, No Mahmoud,” referring to the mullahs’ former president, Mohammad Khatami, and the incumbent Mahmoud Amadinejad.
In protest to Khatami’s offensive ethnic slurs against Azeri Iranians, students chanted, “Death to Khatami,” and “Khatami, shame on you.” They also viewed Khatami’s insult as part of what they described as the regime’s systematic apartheid against ethnic minorities. Expressing support for Azeri Iranians, they chanted “Long live Azerbaijan.”
On Sunday, part time teachers in the provinces of Lorestan and Charmahal Bakhtiari gathered in front of the regime’s parliament building to demand a final determination on the status of their employment. The angry protestors chanted, “What happened to justice?”
Sunday, May 24, 2009
Ex-chancellor of Tehran Univ.: Presidential contenders have participated in murder and crime ...
Ex-chancellor of Tehran Univ.: Presidential contenders have participated in murder and crime ...
Sunday, 24 May 2009
Dr. Mohammad Maleki, the first chancellor of the University of Tehran following the 1979 revolution - In an open letter about the regime’s upcoming sham presidential elections, Dr. Mohammad Maleki, the first chancellor of the University of Tehran following the revolution, wrote: The current race has a more comical and entertaining undertone. At times, one hears slogans and statements meant to prop up the notion that everything and everyone in the game have changed, with new players just coming onto the scene.”
“They have come to the fore with a high sense of self as if they had no involvement in all those killings, whether in the war front or in prisons or in other parts of the country and the world,” Dr. Maleki went on to say in reference to the regime’s atrocious crimes in Iran and acts of terrorism abroad.
The four presidential contenders for the June elections, former mullahs’ prime minister, Mirhossein Moussavi, former Revolutionary Guard Corps commander, Mohsen Rezai, former parliamentary speaker, Mehdi Karoubi, and the incumbent Mahmoud Ahmadinejad, have all held some of the highest posts in the regime, and thus had a role in making the most important state decisions on domestic suppression and acts of terrorism outside Iran’s borders.
“They pretend they had not even the slightest role or responsibility during the past 30 years for creating all this poverty, prostitution, theft, and bribery, which has gripped this society. One must ask Mr. Moussavi, ‘was it not you who during 1979 to 1982 was part of the central leadership of the Islamic Republic Party, which controlled all the levers of power in the country, and joined hands with the Mojahedin of Islamic Revolution Party to do whatever you fancied?”
Moussavi has also come under increasing fire from university students across the country for his role in the massacre of more than 30,000 political prisoners in 1988, many of whom had already completed their sentences. He was the mullahs’ third-ranking official at the time.
Making explicit reference to this, Dr. Maleki added: “I heard that while at a university, in response to a question posed by one of the students about your opinion on the 1988 crimes and the massacre of thousands of people, including students, in prisons, you said: I did not intervene in the affairs of the judiciary. … Is it not true that all state security decisions were enacted under the supervision of the Supreme National Defense Council, whose 7-person membership at the time included the prime minister? How could you have not known about such high level crimes being committed? Apparently, Mr. Moussavi you believe that you are living in the city of the deaf, the blind and the dumb. You supported all those crimes, murders, and acts of torture. You agreed to them and had no quarrels with your conscience. Similarly, you will not stand in the way of such acts now or in the future.”
The former University of Tehran president addressed Moussavi again, who spent the 1990s in political hibernation, claiming that he only painted and made sculptures as an artist, and added: “Have you ever painted a picture of a white dove with bloodied wings fallen at the bottom of a cage, since you witnessed so many events during the 8 year war with Iraq, and the tortures and the murders of the 1980s, including the unparalleled massacre of thousands of prisoners in 1988? Have you painted a picture depicting the mass executions, which took place while you were still in office? Have you drawn a portrait depicting the lives of millions of people who were displaced during the war? Have you ever explained why after the liberation of Khorramshahr [in May 1982] and the pull back of Iraqi forces [from Iranian territory], you still decided to continue a war, which caused the death and maiming of hundreds of thousands of people and created billions of dollars in damages?”
Dr. Maleki concluded his letter by addressing regime officials and saying: “As an Iranian, and as someone who for 60 years has fought for freedom and equality, I declare that I will vote, but not to place someone on the seat of presidential power. I will vote in favor of placing each and every one of you and your cohorts, who have destroyed my homeland to such an extent, on the seats of a court in charge of investigating the crimes you have committed against humanity, so that you can be held accountable to the people of Iran and the world.”
Saturday, May 23, 2009
Iran Blocks Facebook Ahead Of Elections!!!
Posted by Nick O'Neil
This morning I’ve been receiving numerous reports that Iran has blocked Facebook. After doing a little searching around I found an article stating that it was blocked “to prevent supporters of the leading opposition candidate from using the site for his campaign.” Mir Hossein Mousavi has attracted over 5,200 supporters on the site. While it’s far from a majority of voters, it was clearly the beginning of a movement that the Ahmadinejad regime was not a fan of.
This isn’t the first time that Iran has blocked Facebook. In 2006 the site was banned for being “illegal” but in February of this year the site was unblocked again. Facebook had become the 10th most popular site in Iran according to Radio Free Europe. Political activists in Iran have become heavily active on the site, which is exactly the concern of the current regime. Less than six months later the site is back down and while many users expect the site to return after the election, many Iranians are more than a bit frustrated.
As one commenter posted on my profile wall this morning, using proper internet linguistics, “nick :( facebook now filtered in iran :( enjoy facebook with out us :(”. As the Radio Free America article suggested back in March, “many people don’t expect the Facebook access will be permanent.” Those speculators turned out to be correct and now the site is down and any hopes of a movement within Iran, sparked by Facebook activity is hopeless for the time being.
While Facebook’s latest of service technically blocks Iran from using the site, the company has publicly stated that they have no intention of blocking Iranian users. As a Facebook spokesman stated, “We have allowed, and plan to continue to allow, users to set up accounts from those countries and communicate, as long as they are not engaging in commercial activities on the sites.”
Unfortunately for the Iranians, they have a regime in place that doesn’t support freedom of speech and would prefer to run a dictatorship. Hopefully the citizens eventually get access to Facebook granted to them.
http://www.allfacebook.com/2009/05/iran-blocks-facebook/
This morning I’ve been receiving numerous reports that Iran has blocked Facebook. After doing a little searching around I found an article stating that it was blocked “to prevent supporters of the leading opposition candidate from using the site for his campaign.” Mir Hossein Mousavi has attracted over 5,200 supporters on the site. While it’s far from a majority of voters, it was clearly the beginning of a movement that the Ahmadinejad regime was not a fan of.
This isn’t the first time that Iran has blocked Facebook. In 2006 the site was banned for being “illegal” but in February of this year the site was unblocked again. Facebook had become the 10th most popular site in Iran according to Radio Free Europe. Political activists in Iran have become heavily active on the site, which is exactly the concern of the current regime. Less than six months later the site is back down and while many users expect the site to return after the election, many Iranians are more than a bit frustrated.
As one commenter posted on my profile wall this morning, using proper internet linguistics, “nick :( facebook now filtered in iran :( enjoy facebook with out us :(”. As the Radio Free America article suggested back in March, “many people don’t expect the Facebook access will be permanent.” Those speculators turned out to be correct and now the site is down and any hopes of a movement within Iran, sparked by Facebook activity is hopeless for the time being.
While Facebook’s latest of service technically blocks Iran from using the site, the company has publicly stated that they have no intention of blocking Iranian users. As a Facebook spokesman stated, “We have allowed, and plan to continue to allow, users to set up accounts from those countries and communicate, as long as they are not engaging in commercial activities on the sites.”
Unfortunately for the Iranians, they have a regime in place that doesn’t support freedom of speech and would prefer to run a dictatorship. Hopefully the citizens eventually get access to Facebook granted to them.
http://www.allfacebook.com/2009/05/iran-blocks-facebook/
راهکارهای عبور از فیلترینگ فیس بوک - به دوستان خود در ایران از طریق ایمیل اطلاع دهید
بلاخره بعد از مدتها فیس بوک در ایران فیلتر شد تا ارتباطات گسترده ای که از طریق این سایت برقرار شده بود قطع شود ولی دریغ از اینکه عرض خود مي بري و زحمت ما مي داري ، سانسور افکار و عقاید به هیچ وجه عملی نیست و ما آماده ایم که با شما بجنگیم !
برای ورود به فیس بوک از راهکارهای زیر می توانید استفاده کنید
1- آدرسهای مجازی فیس بوک
http://www.new.facebook.com/home.php
http://m.facebook.com/
2- نرم افزارهای فیلترشکن پرواز و نسیم
نرم افزار نسيم
http://etelafemelli.com/nasim.zip
http://cac-iran.com/nasim.zip
http://sansour.persiangig.com/nasim.zip
http://rapidshare.com/files/233740666/nasim.zip.html
نرم افزار پرواز
http://etelafemelli.com/Parvaz.exe
http://cac-iran.com/Parvaz.exe
http://sansour.persiangig.com/Parvaz.exe
http://rapidshare.com/files/233741063/Parvaz.exe.html
همچنین از سایت های زیر می توانید این دو نرم افزار را دانلود کنید
http://etelafemelli.com/
http://freedom.esarat.net
http://azadi.wechangee.com
http://freedom.donyaa.com/
http://servers-info.com
http://iran.esarat.net
http://iran.13azar.com/
http://azadi.yedast.com
http://mohandestabarzadi.com
3- سایت های فیلترشکن فیس بوک
https://kproxy.com/facebook-proxy.jsp
https://www.libertybell.biz/cgi-bin/nph-index.cgi/000000A/http/www.facebook.com
4- دوستانی که خبرنگار ، روزنامه نگار ، وبلاگ نویس ، مدیر سایت ، فعال سیاسی ، فعال حقوق بشری ، فعال حقوق زنان و فعال مدنی هستند می توانند با ایمیل زیر تماس بگیرند تا وی پی ان در اختیار آنها قرار بگیرد این سرویس محدود و صرفا برای اشخاصی هست که ذکر شده است
sansour@gmail.com
سیستم فیلترینگ ایران در این چند روز شدت خواهد گرفت تیم ایران پروکسی منتظر آخرین تغییرات است تا بزودی ورژن بسیار قوی و با سرعت پروکسی ها و نرم افزار خود را ارائه کند ، ما هیچ گاه سانسور نخواهیم شد و این را باید بگوییم که قویتر از آنیم که به زمین خوردنمان فکر کنند
Ba tashakor az doste aziz Babak Khorramdin
برای ورود به فیس بوک از راهکارهای زیر می توانید استفاده کنید
1- آدرسهای مجازی فیس بوک
http://www.new.facebook.com/home.php
http://m.facebook.com/
2- نرم افزارهای فیلترشکن پرواز و نسیم
نرم افزار نسيم
http://etelafemelli.com/nasim.zip
http://cac-iran.com/nasim.zip
http://sansour.persiangig.com/nasim.zip
http://rapidshare.com/files/233740666/nasim.zip.html
نرم افزار پرواز
http://etelafemelli.com/Parvaz.exe
http://cac-iran.com/Parvaz.exe
http://sansour.persiangig.com/Parvaz.exe
http://rapidshare.com/files/233741063/Parvaz.exe.html
همچنین از سایت های زیر می توانید این دو نرم افزار را دانلود کنید
http://etelafemelli.com/
http://freedom.esarat.net
http://azadi.wechangee.com
http://freedom.donyaa.com/
http://servers-info.com
http://iran.esarat.net
http://iran.13azar.com/
http://azadi.yedast.com
http://mohandestabarzadi.com
3- سایت های فیلترشکن فیس بوک
https://kproxy.com/facebook-proxy.jsp
https://www.libertybell.biz/cgi-bin/nph-index.cgi/000000A/http/www.facebook.com
4- دوستانی که خبرنگار ، روزنامه نگار ، وبلاگ نویس ، مدیر سایت ، فعال سیاسی ، فعال حقوق بشری ، فعال حقوق زنان و فعال مدنی هستند می توانند با ایمیل زیر تماس بگیرند تا وی پی ان در اختیار آنها قرار بگیرد این سرویس محدود و صرفا برای اشخاصی هست که ذکر شده است
sansour@gmail.com
سیستم فیلترینگ ایران در این چند روز شدت خواهد گرفت تیم ایران پروکسی منتظر آخرین تغییرات است تا بزودی ورژن بسیار قوی و با سرعت پروکسی ها و نرم افزار خود را ارائه کند ، ما هیچ گاه سانسور نخواهیم شد و این را باید بگوییم که قویتر از آنیم که به زمین خوردنمان فکر کنند
Ba tashakor az doste aziz Babak Khorramdin
Friday, May 22, 2009
دانشجویان دانشگاه آزاد کرج منطقه آزاد را به تریبون آزاد" 1500 نفره" تبدیل کردند
دانشجویان دانشگاه آزاد کرج منطقه آزاد را به تریبون آزاد" 1500 نفره" تبدیل کردند
(به همراه گزارش تکمیلی و کلیپ های جدید)
http://azadna.com/spip.php?article2020
Iran: Inside and outside campuses, protests escalate against rulers
Friday, 22 May 2009
On Wednesday, May 20, 2009 more than 1,500 students at the Open University of Karaj, western Tehran, disrupted a recording session scheduled for a special broadcast on the state-run radio and TV aimed at promoting the Iranian regime’s upcoming presidential elections.
In a daring act on Wednesday more than 1,500 students at the Open University of Karaj, western Tehran, disrupted a recording session scheduled for a special broadcast on the state-run radio and TV aimed at promoting the Iranian regime’s upcoming presidential elections.
Students turned what was supposed to be an endorsement of the sham elections into a full-fledged protest against the clerical regime as a whole, complete with anti-government chants like “Shame on this deceitful government” and “Mahmoud Ahmadinejad is the source of corruption and discrimination.”
Students also demanded the release of their incarcerated colleagues while comparing the Iranian regime to the Taliban in Afghanistan. “Death to the Taliban, be it in Kabul or Tehran,” they chanted.
Specifically calling for the immediate release of their detained classmates from the Polytechnic and Tarbiat-e Moallem universities, students also sang several popular tunes in unison, including ‘Yar-e Dabestani,’ (roughly, ‘my old time school friend’) and the former national anthem, ‘Oh Iran,’ which has been shunned by the ruling clerics. Both songs have become staples of university protests against the clerical regime in recent years, symbolizing patriotism and national solidarity against tyranny.
Separately, at Tehran’s Polytechnic University, a speech by Mahmoud Ahmadinejad’s representative, Saeed Jalili, who is also the mullahs’ chief nuclear negotiator, was cut short after jeers and loud chants by students calling him a liar. Students also chanted slogans against members of the mullahs’ Bassij Force, a paramilitary unit of the Islamic Revolutionary Guard Corp (IRGC) dedicated to suppressing dissent.
Outside campuses and in various parts of Tehran, graffiti writing against the clerical regime’s leaders, including the slogan ‘Death to Ahmadinejad,’ has been on the rise, according to local residents in Tehran.
Anti-government graffiti are especially noticeable on walls near the office building of the mullahs’ Interior Ministry on Fatemi St. in Tehran, as well as in eastern parts of the capital, including Tehran Pars district.
Thursday, May 21, 2009
Signature!!
Petition for release of Behroz Javid Tehrani, a detained iranian student!!
طومار برای آزادی بهروز جاوید تهرانی . امضاء کنید
http://www.petitiononline.com/behrooz/petition-sign.html
بهروز جاویدتهرانی به خاطر این دیوار نویسی در حال حاضر با مرگ دست و پنجه نرم می کند و در اعتصاب غذا است
بهروز جاویدتهرانی به خاطر این دیوار نویسی در حال حاضر با مرگ دست و پنجه نرم می کند و در اعتصاب غذا است
Petition for release of Behroz Javid Tehrani, a detained iranian student!!
طومار برای آزادی بهروز جاوید تهرانی . امضاء کنید
http://www.petitiononline.
جان بهروز جاوید تهرانی در معرض خطر جدی است
جان بهروز جاوید تهرانی در معرض خطر جدی است
بهروز جاوید طهرانی علیرغم اعتصاب غذای طولانی تحت شکنجه های شدید جسمی قرار دارد
بنابه گزارشات رسیده از سلولهای انفرادی بند 1 زندان گوهردشت کرج،زندانی سیاسی بهروز جاوید طهرانی که همچنان در اعتصاب غذا بسر می برد تحت شکنجه های شدید جسمی قرار دارد و جان این زندانی در معرض خطر جدی است.
بهروز جاوید طهرانی تنها زندانی بازمانده از قیام دانشجویان در 18 تیر 1378 ، بیش از 1هفته است که به سلولهای انفرادی بند 1 زندان گوهردشت منتقل شده است . پاسداربندها به این بند ،بند آخر خطی ها اطلاق می کنند و به سلولهای انفرادی آن سگ دونی می گویند. از زمان انتقال به این بند تا به حال او تحت شکنجه های شدید جسمی قرار گرفته است. پاسداربند ها به او پابند و دست بند و چشم بند زده اند و او را مدت طولانی آماج انواع باتوم های خود قرار داده اند . این شکنجه ها به حدی شدید می باشد که آثار زخم و کبودی بر پاها ،دستان ،پشت او عیان است.وضعیت جسمی او در اثر شکنجه و اعتصاب غذا که به او تحمیل شده وخیم می باشد. وخطر جدی وجود دارد که وزارت اطلاعات قصد حذف فیزیکی این زندانی سیاسی را دارد .
کسانی که خود شخصا آقای جاوید طهرانی را مورد شکنجه قرار داده اند ،علی محمدی معاون رئیس زندان،کرمانی رئیس حفاظت و اطلاعات،نبی الله فرج نژاد معاون حفاظت و اطلاعات ،خادم و تعدادی از پاسداربندها که به صورت گروهی شکنجه وحشیانه را علیه این زندان سیاسی بکار برده اند.این شکنجه ها در اتاقی صورت می گیرد و زندانی را در وسط قرار میدهند و افراد فوق او را احاطه می کنند و از هر طرف آماج باتوم های خود قرار میدهند.علی حاج کاظم و 2 نفر دیگر در آنجا ناظر شکنجه این زندانی سیاسی بوده اند.
از زمان دستگیر تا روز گذشته او هیچ تماسی با خانواده خود نداشته است. خانواده اش بارها به زندان مراجعه کرده اند ولی به آنها گفته شده بود که ممنوع ملاقت وتلفن می باشد.روز گذشته خانواده او مجددا به زندان مراجعه کردند و برای دیدن عزیزشان پافشاری کردند تا اینکه ناچار به دادن ملاقات کابینی به خانواده وی شدند. وضعیت جسمی آقای جاوید طهرانی بسیار بد بوده و بدن او در اثر شکنجه زخمی و کبود بوده است.
تمام دلایل حاکی از آن است که وزارت اطلاعات قصد حذف فیزیکی این زندانی سیاسی را دارد و جان او در معرض خطر جدی است. بهروز جاوید طهرانی در حالی که وادار به اعتصاب غذا شده است و نزدیک به 2 هفته است که در اعتصاب غذا بسر می برد برای تسریع در از بین بردن او شکنجه های جسمی را بر وی تشدید کرده اند . وزارت اطلاعات و افرادی که در شکنجه این زندانی نقش دارند بارها او را به حذف فیزیکی تهدید کردند و آماج حملات خود قرار دادند. آنها کینه حیوانی نسبت به این زندان سیاسی دارند. سهراب سلیمانی رئیس سازمان زندانهای تهران 9 اردیبهشت ماه خطاب به بهروز جاوید طهرانی گفت بود: تو را جایی می فرستیم تا بفهمی زندان یعنی چه؟
تا به حال زنده یادان ولی الله فیض مهدوی، عبدالرضا رجبی و امیر حسین حشمت ساران در زندان گوهردشت کرج با شیوه های مشابهی به قتل رسیده اند. بدلیل عدم تشکیل هیئت حقیقت یاب بین المللی و مجازات نیافتن آمرین و عاملین این جنایتها، خطر جدی جان سایر زندانیان سیاسی را مورد تهدید قرار داده است
لازم به یادآوری است از اوایل اردیبهشت ماه فشارها و تهدیدات علیه زندانیان سیاسی برای انتقال هر کدام از آنها به نقطه ای آغاز گردید.روز یکشنبه 13 اردیبهشت ماه گارد ویژه زندان با یورش وحشیانه به زندانیان سیاسی ،آنها را مورد ضرب وشتم قرار داد و زندانیان سیاسی را با خشونت به سلول انفرادی و سایر سلولهای بند 2 منتقل کرد. زندانی سیاسی بهروز جاوید طهرانی آخرین زندانی قیام دانشجویان سال 1378 که آماج ضربات باطوم گارد ویژه قرار گرفته بودو بطور وحشیانه مورد ضرب وشتم قرار گرفت به سلولهای انفرادی انتقال یافت. او به محض انتقال به سلول انفرادی در اعتراض به یورش وحشیانه ضرب وشتم و انتقال آنها به سلولهای مختلف اقدام به اعتصاب غذا نمود. زندانی سیاسی افشین بایمانی به طور موقت به سلول 32 سالن 6 بند2 زندان گوهردشت انتقال یافت. آقای علیرضا کرمی خیرآبادی به سالن 5 بند 2 زندان گوهردشت انتقال یافت.
فعالین حقوق شر و دمکراسی در ایران،نسبت به خطری که متوجه جان این زندانی سیاسی است هشدار میدهد و برای پیشگیری از فاجعه ای دیگر و برای نجات جان زندانیان سیاسی و بخصوص جان بهروز جاوید طهرانی خواستار اقدامات بین المللی گسترده از سوی هموطنان انسان دوست و اقدامات عاجل سازمانهای بین المللی برای نجات جان این زندانی سیاسی است.
بهروز جاوید طهرانی علیرغم اعتصاب غذای طولانی تحت شکنجه های شدید جسمی قرار دارد
بنابه گزارشات رسیده از سلولهای انفرادی بند 1 زندان گوهردشت کرج،زندانی سیاسی بهروز جاوید طهرانی که همچنان در اعتصاب غذا بسر می برد تحت شکنجه های شدید جسمی قرار دارد و جان این زندانی در معرض خطر جدی است.
بهروز جاوید طهرانی تنها زندانی بازمانده از قیام دانشجویان در 18 تیر 1378 ، بیش از 1هفته است که به سلولهای انفرادی بند 1 زندان گوهردشت منتقل شده است . پاسداربندها به این بند ،بند آخر خطی ها اطلاق می کنند و به سلولهای انفرادی آن سگ دونی می گویند. از زمان انتقال به این بند تا به حال او تحت شکنجه های شدید جسمی قرار گرفته است. پاسداربند ها به او پابند و دست بند و چشم بند زده اند و او را مدت طولانی آماج انواع باتوم های خود قرار داده اند . این شکنجه ها به حدی شدید می باشد که آثار زخم و کبودی بر پاها ،دستان ،پشت او عیان است.وضعیت جسمی او در اثر شکنجه و اعتصاب غذا که به او تحمیل شده وخیم می باشد. وخطر جدی وجود دارد که وزارت اطلاعات قصد حذف فیزیکی این زندانی سیاسی را دارد .
کسانی که خود شخصا آقای جاوید طهرانی را مورد شکنجه قرار داده اند ،علی محمدی معاون رئیس زندان،کرمانی رئیس حفاظت و اطلاعات،نبی الله فرج نژاد معاون حفاظت و اطلاعات ،خادم و تعدادی از پاسداربندها که به صورت گروهی شکنجه وحشیانه را علیه این زندان سیاسی بکار برده اند.این شکنجه ها در اتاقی صورت می گیرد و زندانی را در وسط قرار میدهند و افراد فوق او را احاطه می کنند و از هر طرف آماج باتوم های خود قرار میدهند.علی حاج کاظم و 2 نفر دیگر در آنجا ناظر شکنجه این زندانی سیاسی بوده اند.
از زمان دستگیر تا روز گذشته او هیچ تماسی با خانواده خود نداشته است. خانواده اش بارها به زندان مراجعه کرده اند ولی به آنها گفته شده بود که ممنوع ملاقت وتلفن می باشد.روز گذشته خانواده او مجددا به زندان مراجعه کردند و برای دیدن عزیزشان پافشاری کردند تا اینکه ناچار به دادن ملاقات کابینی به خانواده وی شدند. وضعیت جسمی آقای جاوید طهرانی بسیار بد بوده و بدن او در اثر شکنجه زخمی و کبود بوده است.
تمام دلایل حاکی از آن است که وزارت اطلاعات قصد حذف فیزیکی این زندانی سیاسی را دارد و جان او در معرض خطر جدی است. بهروز جاوید طهرانی در حالی که وادار به اعتصاب غذا شده است و نزدیک به 2 هفته است که در اعتصاب غذا بسر می برد برای تسریع در از بین بردن او شکنجه های جسمی را بر وی تشدید کرده اند . وزارت اطلاعات و افرادی که در شکنجه این زندانی نقش دارند بارها او را به حذف فیزیکی تهدید کردند و آماج حملات خود قرار دادند. آنها کینه حیوانی نسبت به این زندان سیاسی دارند. سهراب سلیمانی رئیس سازمان زندانهای تهران 9 اردیبهشت ماه خطاب به بهروز جاوید طهرانی گفت بود: تو را جایی می فرستیم تا بفهمی زندان یعنی چه؟
تا به حال زنده یادان ولی الله فیض مهدوی، عبدالرضا رجبی و امیر حسین حشمت ساران در زندان گوهردشت کرج با شیوه های مشابهی به قتل رسیده اند. بدلیل عدم تشکیل هیئت حقیقت یاب بین المللی و مجازات نیافتن آمرین و عاملین این جنایتها، خطر جدی جان سایر زندانیان سیاسی را مورد تهدید قرار داده است
لازم به یادآوری است از اوایل اردیبهشت ماه فشارها و تهدیدات علیه زندانیان سیاسی برای انتقال هر کدام از آنها به نقطه ای آغاز گردید.روز یکشنبه 13 اردیبهشت ماه گارد ویژه زندان با یورش وحشیانه به زندانیان سیاسی ،آنها را مورد ضرب وشتم قرار داد و زندانیان سیاسی را با خشونت به سلول انفرادی و سایر سلولهای بند 2 منتقل کرد. زندانی سیاسی بهروز جاوید طهرانی آخرین زندانی قیام دانشجویان سال 1378 که آماج ضربات باطوم گارد ویژه قرار گرفته بودو بطور وحشیانه مورد ضرب وشتم قرار گرفت به سلولهای انفرادی انتقال یافت. او به محض انتقال به سلول انفرادی در اعتراض به یورش وحشیانه ضرب وشتم و انتقال آنها به سلولهای مختلف اقدام به اعتصاب غذا نمود. زندانی سیاسی افشین بایمانی به طور موقت به سلول 32 سالن 6 بند2 زندان گوهردشت انتقال یافت. آقای علیرضا کرمی خیرآبادی به سالن 5 بند 2 زندان گوهردشت انتقال یافت.
فعالین حقوق شر و دمکراسی در ایران،نسبت به خطری که متوجه جان این زندانی سیاسی است هشدار میدهد و برای پیشگیری از فاجعه ای دیگر و برای نجات جان زندانیان سیاسی و بخصوص جان بهروز جاوید طهرانی خواستار اقدامات بین المللی گسترده از سوی هموطنان انسان دوست و اقدامات عاجل سازمانهای بین المللی برای نجات جان این زندانی سیاسی است.
دانشجويان دانشگاه زنجان: فرياد هر ايرانى، آزادى آزادى
دانشجويان دانشگاه زنجان: فرياد هر ايرانى، آزادى آزادى
دانشجويان دانشگاه زنجان روز گذشته با شعار مرگ بر ديكتاتور، مرگ بر فاشيست و مرگ بر تروريست، فرياد هر ايرانى آزادى آزادى جلسه سخنرانى موسوى نخستوزير پيشين آخوندها را به هم زدند.
دانشجويان بپاخاسته، اين مهره جنايتپيشه را در رابطه با قتل عام زندانيان سياسى و مبارز در سال1367 مورد مؤاخذه قرار داده و فرياد مىزدند، سال 67كجا بودى و چند نفر را اعدام كردى.
دانشجويان همچنين پلاكاردهايى در مورد قتل عام سى هزار زندانى مبارز در سال 67 را حمل مىكردند.
روى پلاكاردها نوشته شده بود، ”خاوران هنوز سرخ است“ و موسوى به جرم قتل عامهاى سال 67 در دادگاه ملت محاكمه خواهى شد
هنگام خروج نخستوزير پيشين آخوها از جلسه، دانشجويان مقابل در به وى تهاجم كردند
Iran: Students disrupt Moussavi's speech with chants of "death to dictator"
Thursday, 21 May 2009
Zanajan - Students grill Moussavi about the 1988 massacre of political prisoners
Students at the University of Zanjan (northwest Iran) on Monday disrupted a speech by Mirhossein Moussavi, former mullahs' prime minister, and demanded explanations about his role during the 1988 massacre of political prisoners.
Moussavi who acted as the mullahs’ prime minister during that period, has announced his candidacy for the mullahs’ upcoming sham presidential elections.
"Where were you in 1988, and how many people did you kill?" some students asked Moussavi. One placard read "Khavaran's soil is still red," referring to the Khavaran cemetery, where thousands of political prisoners have been buried. The clerical regime is planning to destroy the cemetery in a bid to rid itself of the most important evidence about the 1988 massacre.
Students warned Moussavi that he will be judged by the people and history for his crimes in the 1988 massacre.
In the course of the 1988 massacre more than 30,000 political prisoners, many of whom had already finished their sentences, were sent to the gallows!!
They were executed group after group in accordance with the religious decree (fatwa) issued by Ruhollah Khomeini, the mullah regime’s founder.
حركت اعتراضى دانشجويان سيستان و بلوچستان عليه نمايش انتخابات رژيم
حركت اعتراضى دانشجويان سيستان و بلوچستان عليه نمايش انتخابات رژيم
1388/2/30 دانشجويان دانشگاه سيستان و بلوچستان با شعارهاى ضدحكومتى نظير «مرگ بر ديكتاتور» و «زندانى سياسى آزاد بايد گردد»، جلسه رضا خاتمى از گردانندگان جنايتپيشه باند مشاركت را به هم زدند.
دانشجويان بپاخاسته ضمن ابراز انزجار نسبت به خيمه شب بازى خواستار آزادى زندانيان دربند شدند.
دومين روز تظاهرات دانشجويان علم و صنعت عليه مزدوران رژيم
دانشجويان دانشگاه علم و صنعت تهران براى دومين روز متوالى عليه سياستهاى سركوبگرانه رژيم آخوندى در دانشگاه تجمع اعتراضى برگزار كردند و عليه مزدوران بسيجى اعتراض كردند.
دانشجويان علم و صنعت تهران، مزدوران بسيجى را فرارى دادند
دانشجويان علم و صنعت تهران، مزدوران بسيجى را فرارى دادند
دانشجويان دانشگاه علم و صنعت تهران در جريان درگيريهاى روز گذشته خود با شعارهاى «مرگ بر ديكتاتور»، «بسيجى بيرون» و «دانشگاه تريبون شما نيست» مزدوران بسيجى را فرارى دادند.
دانشجويان همچنين شعار مىدادند: توپ تانك بسيجى ديگر اثر ندارد و ورود سانسورچى ممنوع».
دانشجويان دانشگاه علم و صنعت تهران در جريان درگيريهاى روز گذشته خود با شعارهاى «مرگ بر ديكتاتور»، «بسيجى بيرون» و «دانشگاه تريبون شما نيست» مزدوران بسيجى را فرارى دادند.
دانشجويان همچنين شعار مىدادند: توپ تانك بسيجى ديگر اثر ندارد و ورود سانسورچى ممنوع».
من رأی می دهم اما...، محمد ملکی
من رأی می دهم اما...، محمد ملکی
به نام يک ايرانی پس از ۶۰ سال مبارزه برای آزادی و برابری اعلام می کنم من رأی می دهم، اما نه برای نشاندن کسی بر روی صندلی رياست جمهوری. من رأی می دهم تا يک يک شما و همدستانتان را که وطنم را به اين روز انداخته ايد روی صندلی دادگاه رسيدگی به جنايت عليه بشريت بنشانند تا جوابگوی مردم ايران و جهان باشيد
بسمالحق
با نام آزادی، آگاهی و برابری
"آيا ۳۰ سال برای فراگيری يک تجربه کافی نيست ؟ درست است که می گويند ايرانی ها حافظه تاريخی ضعيفی دارند، اما ملتی که با تاريخ و در تاريخ ۳۰ ساله رژيم ولايی زيسته و با گوشت و پوست آنرا لمس کرده و میکند آيا باز هم فريب خواهد خورد و آيا دگربار عروسک اين خيمه شب بازی که هرازگاهی تکرار می گردد، خواهد شد ؟ باور ندارم. اکثريت مردم ايران آگاه و هشيارند و انتخاب های اخير انجام شده ، شاهد اين مدعاست . چرا حاکميت مجبور می شود انتخابات را با انواع فريبکاريها و تقلب برگزار کند ، تا آنجا که برای کشاندن مردم به پای صندوقها، فتوا بر وجوب شرکت آنها صادر کند و با ايجاد ترس و وحشت جمعی را وادار به اينکار نمايد ؟"
در آن يادداشت نوشتم با گرم شدن تنور انتخابات، بار ديگر موجودات زمستان خواب با احساس گرما از خواب زمستانی بيدار ميشوند و به اميد در دست گرفتن مجدد قدرت و پوشيدن لباس وزارت و وکالت و سفارت و... به وول وول می افتند؛ بی آنکه به روی خود بياورند در تمام اين ۳۰ سال آنها صاحبان قدرت و اداره کنندگان مملکت بودند.
گفته بودم که در نظام ولائی انتخابات يک خيمه شب بازی است . حال برای آگاهی بيشتر نسل جوان که زياد با اين نمايش آشنا نيست، لازم است توضيح دهم که در اين بازی، خيمه شب باز در پشت صحنه خود را پنهان ميکند و تعدادی عروسک را با نخی که به انگشتهای خود بسته است آنگونه که ميخواهد به حرکت درمی آورد. با صدای خود حرفهائی را در دهان عروسک ها ميگذارد تا هرچه او ميخواهد آنها بگويند و با اراده ی کسی که پشت صحنه است بالا و پائيين بپرند و برقصند. البته که اين بازی بيشتر ميتواند "بچه ها" را سرگرم کند.
هموطنان؛
در اين دوره انتخابات نمايشنامه ای بسيار خنده دار تر و سرگرم کننده تر به روی صحنه آمده است. گاهی حرفها و شعارهائی به گوش ميرسد که بيننده و شنونده چنين ميپندارند که همه چيز عوض شده و بازی کنندگان ، بازيگرانی دگرند و برای نخستين بار به روی صحنه آمده اند. فکر ميکنم بسياری از خوانندگان اين نبشته، کروبی (۲) واحمدی نژاد را تا حدی ميشناسند اما سبز علی( محسن) رضائی و ميرحسين موسوی را کمتر. مطمئن باشيد اينها همه سر و ته يک کرباسند و همه بنياد گرايانی هستند دست پرورده ی بنيادگرای بزرگ. چون عروسک های خيمه شب بازی نقش و لباس عوض ميکنند تا تماشاچی را فريب دهند.
اينها همان طور که خود اذعان دارند، يک هدف را تعقيب ميکنند و آنهم حفظ نظام ولايی و به صحنه نمايش کشاندن تماشاچيان بيشتر تا فردا بگويند نمايش ما بسيار جالب بود و توانست مشتری های زياد جذب کند.
پيش از اين در مورد سردسته اصلاحاتی ها، "خاتمی"، مطالبی نوشته ام. حال ميخواهم از دو چهره ای بگويم که اين بار وارد بازی شده اند؛ از موسوی (۳) و رضايی . اينان چنان با قيافه ای حق به جانب به صحنه آمده اند که تو گويی در آن همه کشتار، چه در جبهه های جنگ، چه در زندان ها و چه در جای جای ايران و جهان نقشی نداشته اند و در اين همه فقر و فحشا و دزدی و رشوه خواری که جامعه را به اين روز انداخته است نه کوچکترين دخالتی داشته اند و نه در اين ۳۰ سال مسئوليتی تقبل کرده اند.
بايد از آقای موسوی پرسيد مگر شما از ۵۷ تا ۶۰ عضو مرکزی حزب جمهوری اسلامی که تمام امور مملکت را در دست گرفت و با همکاری سازمان مجاهدين انقلاب اسلامی هر کاری خواستند کردند، نبوديد؟ مگر شما سالها سردبيری روزنامه ارگان حزب ( روزنامه جمهوری اسلامی) را بر عهده نداشتيد؟ مگر همين روزنامه بزرگترين مشوق چماقداری و قلع و قمع دگر انديشان و تشويق حزب اللهی ها برای حمله به اجتماعات مردم و منتقدين نبود؟ مگر روزنامه ای که شما سردبير آن بوديد زمانی که اعدام ها در زندانها شروع شد برای ايجاد رعب و وحشت هر روز نام تعدادی از آنها را منتشر نميکرد؟ (۴)
مگر در کابينهی آقای مهدوی کنی (۱۱/۶/۶۰) شما وزارت امور خارجه را به عهده نداشتيد؟ مگر از روز ۷ آبان سال ۶۰ تا بازنگری قانون اساسی و حذف سمت نخست وزيری در مقام رئيس قوه مجريه کشور نبوديد؟ شنيدم در يکی از دانشگاه ها در جواب دانشجويی که نظرتان را در مورد جنايات دهه شصت و کشتار هزاران نفر و از جمله دانشجويان در زندان ها پرسيده بود گفته ايد:" من در امور مربوط به قوه قضائيه دخالت نميکردم."
مگر جنابعالی وظايف نخست وزير را در قانون اساسی نخوانده بوديد؟ از جمله ماده يکصد و سی و چهارم را که ميگويد :
"رياست هيئت وزيران با نخست وزير است که بر کار وزيران نظارت دارد و با اتخاذ تدابير لازم به هماهنگ ساختن تصميم های دولت ميپردازد و با همکاری وزيران برنامه و خطی مشی دولت را تعيين و قوانين را اجرا ميکند. نخست وزير در برابر مجلس مسئول اقدامات هيات وزيران است."
مگر وزير اطلاعات (۵) يکی از وزرای دولت شما نبود که بايد در کار او دخالت ميکرديد؟ (۶) مگر تمام کارهای امنيتی کشور زير نظر شورای عالی دفاع ملی که نخست وزير يکی از ۷ عضو آن است صورت نميگرفت؟ چطور ميشود شما از آنهمه جنايت ها بی خبر باشيد؟
نه آقای موسوی. مپنداريد که در شهر کور و کرها و بيخردان زندگی ميکنيد. شما با همه آن جنايتها و کشتارها و شکنجهها موافق بوديد، آنها را تاييد ميکرديد و هيچ عذاب وجدانی هم نميگرفتيد. حال و آينده هم در برابر چنين اعمالی نخواهيد ايستاد .
بيهوده خود را زرنگ و مردم را بی شعور مپنداريد. شما و ديگر همدستانتان که امروز لاف اصلاحطلبی می زنيد، در جنايات دهه شصت بارها گفته ايد ما اطاعت از مرادمان ميکرديم و اين کارها اقتضای آن زمان بود و ما هيچکاره بوديم. چه تضمينی وجود دارد که چند سال ديگر همانگونه که خاتمی گفت، نگوييد من يک تدارکاتچی بودم؟ (۷) شما نه در آن ده سال و نه در آن بيست سالی که در خواب زمستانی بوديد، هرگز به جناياتی که در دهه اول انقلاب در زمان رهبری آقای خمينی و نخست وزيری شما روی داد اشاره نکرديد.
ميگويند شما نقاشی ميکرديد، مگر نه اين است که يک هنرمند، يک نقاش، يک موسيقی دان، يک شاعر در کار هنری انديشه های درونی خود را منعکس ميکند؟ آيا شما که شاهد بسياری از وقايع جنگ ۸ ساله، شکنجه ها و کشتارهای دهه شصت از جمله جنايت بی نظير کشتار هزاران زندانی در سال ۶۷ بوده ايد، يک تابلو کشيده ايد که کبوتری سپيد با بالهای خونين افتاده بر کف قفس نشان دهد؟ آيا يک تابلو از اعدام های دسته جمعی در زمان صدارت خود کشيده ايد؟ آيا يک تابلو که وضع زندگی ميليون ها آواره جنگ باشد را قلمی کرده ايد؟ آيا يک بار اعلام کرده ايد به چه دليل پس از فتح خرمشهر و عقب نشينی عراق سالها جنگ را ادامه داديد که موجب مرگ و معلول شدن صدها هزار نفر و صدها ميليارد دلار خسارت مالی گرديد؟
جنابعالی به عنوان نخست وزير و آقای رضايی به نام فرمانده کل سپاه بايد جوابگوی ملت ، خانواده شهدا، هزاران معلول جنگی، موجی و شيميايی شده ها باشيد. (۸) مگر می شود با يک جمله " ما دستورات آقای خمينی را اجرا کرده ايم" از زير بار مسئوليت شانه خالی کرد؟ ۲۰ سال است که از پيروزی در جنگ سخن ميگوييد ولی يکبار نگفتيد اگر پيروز شديد پس آقای خمينی چرا جام زهر را سر کشيد؟ مگر برای پيروزی زهر ميخورند؟
آقای رضايی که خود را کانديدای رياست جمهوری کرده بايد به مردم توضيح دهد که چرا و به دستور چه کسی وارد خاک عراق شدند تا جنگ ادامه يابد و آنهمه خسارت بر مردم ايران تحميل گردد و هزاران سوال بی جواب ديگر.
آقايان کروبی ، موسوی، رضايی و احمدی نژاد بايد نقش خود را در نابسامانی های فعلی روشن کنند و توضيح دهند اگر آنها و همکاران اصلاحاتی و اصولگرايشان ( که آبشخور هر دو جناح بنياد گرايی است) موجب وضع فعلی جامعه نيستند، پس چه کسی مسئول است؟ ولی فقيه؟ حکومت دينی؟ قانون اساسی؟ قدرت مافوق قانون سپاه ؟ بسيج؟ اول بگوييد چه عاملی باعث اين وضع شده، بعد از مردم تقاضای رای کنيد.
من با توجه به شناختی که نسبت به يک يک کانديداها دارم اعلام ميکنم کارکرد شما در آينده اگر بدتر از گذشته نباشد، بهتر نيز نخواهد بود چرا که نظام ولايی همه ی حرفها و وعده هايش پيش از انتخابات جز شعار های توخالی چيز ديگری نيست. مردم بايد انتخابات را تبديل به يک نظرخواهی در مورد آينده نظام کنند.
به نام يک ايرانی پس از ۶۰ سال مبارزه برای آزادی و برابری اعلام ميکنم من رای ميدهم، اما نه برای نشاندن کسی بر روی صندلی رياست جمهوری. من رای ميدهم تا يک يک شما و همدستانتان را که وطنم را به اين روز انداخته ايد روی صندلی دادگاه رسيدگی به جنايت عليه بشريت بنشانند تا جوابگوی مردم ايران و جهان باشيد.
گمان مبر که به پايان رسيد کار مغان
هزار باده ناخورده در رگ تاک است
والسلام
دکتر محمد ملکی
ارديبهشت ۸۸
ــــــــــــــــــــــــــ
۶ ماه پيش زمانی که بار ديگر هيزم به تنور انتخابات رياست جمهوری می ريختند تا آن را گرم کنند، در مقاله ای با عنوان "خيمه شب بازی تکراری" (۱) نوشته بودم:ــــــــــ
"شما هميشه در برخورد با مسئولان و مقامات قضايی از عفو زندانيان گروهکی سخن میگوييد و آزادی آنان را میخواهيد . با وجود آن که بارها برای شما ثابت شده است که بسياری از آنان به سبب اصرار و پافشاری شما مورد عفو قرار گرفتند و آزاد شدند و با شناسايی بيشتر از پاسداران و بسيجيان دست به آدمکشی و ترور زده و خون عزيزان ما را ريختند. ليکن هرگز اين گونه رويدادها در موضع شما در پشتييبانی از زندانيانگروهکی تغييری پديد نياورده است". خاطرات آيتالله منتظری، پيوست شماره ۱۶۷، ج۲،ص۱۲۵۲
۱ - "خيمه شب بازی تکراری"، پنجشنبه، ۱۴ آذر ۱۳۸۷ ۲ - گوشه ای از نامه ۲۹ بهمن ۶۷ کروبی به آيت الله منتظری: ۳ - همو بود که در واکنش به طرح مهندس بازرگان برای آزادی انتخابات گفت: "اين شعارها باعث تضعيف جبههها و رزمندگان میدانم ،بنده از اين همه پررويی متعجبم."(در تکاپوی آزادی ، جلد ۲ ، صفحه ۴۶۶) ۴ - همگام با روزنامه جمهوری اسلامی، روزنامه های رسمی کشور چون اطلاعات و کيهان به بازتاب احکام اعدام زندانيان سياسی ميپرداختند. به عنوان نمونه:"به حکم دادگاه انقلاب اسلامی مرکز ، ديشب در محوطه زندان اوين ۸۱ نفر به جرم فعاليت های ضد اسلامی تير باران شدند."( کيهان ، ۲۹ شهريور ۶۰ )"سحرگاه امروز در زندان اوين ۶۱ نفر از اعضا و هواداران سازمان منافقين اعدام شدند."( کيهان ، ۱۳ مهر ۶۰ ) "به حکم دادگاه انقلاب اسلامی مرکز ، سحرگاه ديروز در اوين ۳۶ تن از اعضا و هواداران گروهکها تيرباران شدند . "( کيهان ، ۵ آذر ۶۰ ) ۵ - وزير اطلاعات ميرحسين موسوی در طول ۸ سال نخست وزيری محمد محمدی ری شهری بود. ۶ - آيت الله منتظری در بخشی از خاطرات خود خطاب به آقای خمينی وزارت اطلاعات زمان آقای موسوی را اينگونه به تصوير ميکشد: " شنيده شد فرموده ايد فلانی مرا شاه و اطلاعات مرا ساواک شاه فرض کرده است. البته حضرتعالی را شاه فرض نمی کنم ولی جنايات اطلاعات شما و زندانهای شما روی شاه و ساواک را سفيد کرده است. من اين جمله را با اطلاع دقيق می گويم."خاطرات آيت الله منتظری،بخش پيوست ها، پيوست ۱۵۰، ج۲، ص ۱۲۱۳ ۷ - روزنامه ايران، ۲۴ آذر ۸۳ ۸ - ميرحسين موسوی در مقام نخست وزيری در واکنش به قطعنامه ۵۱۴ سازمان ملل درباره آتش بس، ۲ روز بعد از آغاز تجاوز ايران به خاک عراق: اگر شورای امنيت ۱۰ قطع نامه ديگر هم صادر کند، ما نمی توانيم از حقوق حقه خود دست برداريم . ( کيهان، ۲۳ / ۴ / ۶۱ )
به نام يک ايرانی پس از ۶۰ سال مبارزه برای آزادی و برابری اعلام می کنم من رأی می دهم، اما نه برای نشاندن کسی بر روی صندلی رياست جمهوری. من رأی می دهم تا يک يک شما و همدستانتان را که وطنم را به اين روز انداخته ايد روی صندلی دادگاه رسيدگی به جنايت عليه بشريت بنشانند تا جوابگوی مردم ايران و جهان باشيد
بسمالحق
با نام آزادی، آگاهی و برابری
"آيا ۳۰ سال برای فراگيری يک تجربه کافی نيست ؟ درست است که می گويند ايرانی ها حافظه تاريخی ضعيفی دارند، اما ملتی که با تاريخ و در تاريخ ۳۰ ساله رژيم ولايی زيسته و با گوشت و پوست آنرا لمس کرده و میکند آيا باز هم فريب خواهد خورد و آيا دگربار عروسک اين خيمه شب بازی که هرازگاهی تکرار می گردد، خواهد شد ؟ باور ندارم. اکثريت مردم ايران آگاه و هشيارند و انتخاب های اخير انجام شده ، شاهد اين مدعاست . چرا حاکميت مجبور می شود انتخابات را با انواع فريبکاريها و تقلب برگزار کند ، تا آنجا که برای کشاندن مردم به پای صندوقها، فتوا بر وجوب شرکت آنها صادر کند و با ايجاد ترس و وحشت جمعی را وادار به اينکار نمايد ؟"
در آن يادداشت نوشتم با گرم شدن تنور انتخابات، بار ديگر موجودات زمستان خواب با احساس گرما از خواب زمستانی بيدار ميشوند و به اميد در دست گرفتن مجدد قدرت و پوشيدن لباس وزارت و وکالت و سفارت و... به وول وول می افتند؛ بی آنکه به روی خود بياورند در تمام اين ۳۰ سال آنها صاحبان قدرت و اداره کنندگان مملکت بودند.
گفته بودم که در نظام ولائی انتخابات يک خيمه شب بازی است . حال برای آگاهی بيشتر نسل جوان که زياد با اين نمايش آشنا نيست، لازم است توضيح دهم که در اين بازی، خيمه شب باز در پشت صحنه خود را پنهان ميکند و تعدادی عروسک را با نخی که به انگشتهای خود بسته است آنگونه که ميخواهد به حرکت درمی آورد. با صدای خود حرفهائی را در دهان عروسک ها ميگذارد تا هرچه او ميخواهد آنها بگويند و با اراده ی کسی که پشت صحنه است بالا و پائيين بپرند و برقصند. البته که اين بازی بيشتر ميتواند "بچه ها" را سرگرم کند.
هموطنان؛
در اين دوره انتخابات نمايشنامه ای بسيار خنده دار تر و سرگرم کننده تر به روی صحنه آمده است. گاهی حرفها و شعارهائی به گوش ميرسد که بيننده و شنونده چنين ميپندارند که همه چيز عوض شده و بازی کنندگان ، بازيگرانی دگرند و برای نخستين بار به روی صحنه آمده اند. فکر ميکنم بسياری از خوانندگان اين نبشته، کروبی (۲) واحمدی نژاد را تا حدی ميشناسند اما سبز علی( محسن) رضائی و ميرحسين موسوی را کمتر. مطمئن باشيد اينها همه سر و ته يک کرباسند و همه بنياد گرايانی هستند دست پرورده ی بنيادگرای بزرگ. چون عروسک های خيمه شب بازی نقش و لباس عوض ميکنند تا تماشاچی را فريب دهند.
اينها همان طور که خود اذعان دارند، يک هدف را تعقيب ميکنند و آنهم حفظ نظام ولايی و به صحنه نمايش کشاندن تماشاچيان بيشتر تا فردا بگويند نمايش ما بسيار جالب بود و توانست مشتری های زياد جذب کند.
پيش از اين در مورد سردسته اصلاحاتی ها، "خاتمی"، مطالبی نوشته ام. حال ميخواهم از دو چهره ای بگويم که اين بار وارد بازی شده اند؛ از موسوی (۳) و رضايی . اينان چنان با قيافه ای حق به جانب به صحنه آمده اند که تو گويی در آن همه کشتار، چه در جبهه های جنگ، چه در زندان ها و چه در جای جای ايران و جهان نقشی نداشته اند و در اين همه فقر و فحشا و دزدی و رشوه خواری که جامعه را به اين روز انداخته است نه کوچکترين دخالتی داشته اند و نه در اين ۳۰ سال مسئوليتی تقبل کرده اند.
بايد از آقای موسوی پرسيد مگر شما از ۵۷ تا ۶۰ عضو مرکزی حزب جمهوری اسلامی که تمام امور مملکت را در دست گرفت و با همکاری سازمان مجاهدين انقلاب اسلامی هر کاری خواستند کردند، نبوديد؟ مگر شما سالها سردبيری روزنامه ارگان حزب ( روزنامه جمهوری اسلامی) را بر عهده نداشتيد؟ مگر همين روزنامه بزرگترين مشوق چماقداری و قلع و قمع دگر انديشان و تشويق حزب اللهی ها برای حمله به اجتماعات مردم و منتقدين نبود؟ مگر روزنامه ای که شما سردبير آن بوديد زمانی که اعدام ها در زندانها شروع شد برای ايجاد رعب و وحشت هر روز نام تعدادی از آنها را منتشر نميکرد؟ (۴)
مگر در کابينهی آقای مهدوی کنی (۱۱/۶/۶۰) شما وزارت امور خارجه را به عهده نداشتيد؟ مگر از روز ۷ آبان سال ۶۰ تا بازنگری قانون اساسی و حذف سمت نخست وزيری در مقام رئيس قوه مجريه کشور نبوديد؟ شنيدم در يکی از دانشگاه ها در جواب دانشجويی که نظرتان را در مورد جنايات دهه شصت و کشتار هزاران نفر و از جمله دانشجويان در زندان ها پرسيده بود گفته ايد:" من در امور مربوط به قوه قضائيه دخالت نميکردم."
مگر جنابعالی وظايف نخست وزير را در قانون اساسی نخوانده بوديد؟ از جمله ماده يکصد و سی و چهارم را که ميگويد :
"رياست هيئت وزيران با نخست وزير است که بر کار وزيران نظارت دارد و با اتخاذ تدابير لازم به هماهنگ ساختن تصميم های دولت ميپردازد و با همکاری وزيران برنامه و خطی مشی دولت را تعيين و قوانين را اجرا ميکند. نخست وزير در برابر مجلس مسئول اقدامات هيات وزيران است."
مگر وزير اطلاعات (۵) يکی از وزرای دولت شما نبود که بايد در کار او دخالت ميکرديد؟ (۶) مگر تمام کارهای امنيتی کشور زير نظر شورای عالی دفاع ملی که نخست وزير يکی از ۷ عضو آن است صورت نميگرفت؟ چطور ميشود شما از آنهمه جنايت ها بی خبر باشيد؟
نه آقای موسوی. مپنداريد که در شهر کور و کرها و بيخردان زندگی ميکنيد. شما با همه آن جنايتها و کشتارها و شکنجهها موافق بوديد، آنها را تاييد ميکرديد و هيچ عذاب وجدانی هم نميگرفتيد. حال و آينده هم در برابر چنين اعمالی نخواهيد ايستاد .
بيهوده خود را زرنگ و مردم را بی شعور مپنداريد. شما و ديگر همدستانتان که امروز لاف اصلاحطلبی می زنيد، در جنايات دهه شصت بارها گفته ايد ما اطاعت از مرادمان ميکرديم و اين کارها اقتضای آن زمان بود و ما هيچکاره بوديم. چه تضمينی وجود دارد که چند سال ديگر همانگونه که خاتمی گفت، نگوييد من يک تدارکاتچی بودم؟ (۷) شما نه در آن ده سال و نه در آن بيست سالی که در خواب زمستانی بوديد، هرگز به جناياتی که در دهه اول انقلاب در زمان رهبری آقای خمينی و نخست وزيری شما روی داد اشاره نکرديد.
ميگويند شما نقاشی ميکرديد، مگر نه اين است که يک هنرمند، يک نقاش، يک موسيقی دان، يک شاعر در کار هنری انديشه های درونی خود را منعکس ميکند؟ آيا شما که شاهد بسياری از وقايع جنگ ۸ ساله، شکنجه ها و کشتارهای دهه شصت از جمله جنايت بی نظير کشتار هزاران زندانی در سال ۶۷ بوده ايد، يک تابلو کشيده ايد که کبوتری سپيد با بالهای خونين افتاده بر کف قفس نشان دهد؟ آيا يک تابلو از اعدام های دسته جمعی در زمان صدارت خود کشيده ايد؟ آيا يک تابلو که وضع زندگی ميليون ها آواره جنگ باشد را قلمی کرده ايد؟ آيا يک بار اعلام کرده ايد به چه دليل پس از فتح خرمشهر و عقب نشينی عراق سالها جنگ را ادامه داديد که موجب مرگ و معلول شدن صدها هزار نفر و صدها ميليارد دلار خسارت مالی گرديد؟
جنابعالی به عنوان نخست وزير و آقای رضايی به نام فرمانده کل سپاه بايد جوابگوی ملت ، خانواده شهدا، هزاران معلول جنگی، موجی و شيميايی شده ها باشيد. (۸) مگر می شود با يک جمله " ما دستورات آقای خمينی را اجرا کرده ايم" از زير بار مسئوليت شانه خالی کرد؟ ۲۰ سال است که از پيروزی در جنگ سخن ميگوييد ولی يکبار نگفتيد اگر پيروز شديد پس آقای خمينی چرا جام زهر را سر کشيد؟ مگر برای پيروزی زهر ميخورند؟
آقای رضايی که خود را کانديدای رياست جمهوری کرده بايد به مردم توضيح دهد که چرا و به دستور چه کسی وارد خاک عراق شدند تا جنگ ادامه يابد و آنهمه خسارت بر مردم ايران تحميل گردد و هزاران سوال بی جواب ديگر.
آقايان کروبی ، موسوی، رضايی و احمدی نژاد بايد نقش خود را در نابسامانی های فعلی روشن کنند و توضيح دهند اگر آنها و همکاران اصلاحاتی و اصولگرايشان ( که آبشخور هر دو جناح بنياد گرايی است) موجب وضع فعلی جامعه نيستند، پس چه کسی مسئول است؟ ولی فقيه؟ حکومت دينی؟ قانون اساسی؟ قدرت مافوق قانون سپاه ؟ بسيج؟ اول بگوييد چه عاملی باعث اين وضع شده، بعد از مردم تقاضای رای کنيد.
من با توجه به شناختی که نسبت به يک يک کانديداها دارم اعلام ميکنم کارکرد شما در آينده اگر بدتر از گذشته نباشد، بهتر نيز نخواهد بود چرا که نظام ولايی همه ی حرفها و وعده هايش پيش از انتخابات جز شعار های توخالی چيز ديگری نيست. مردم بايد انتخابات را تبديل به يک نظرخواهی در مورد آينده نظام کنند.
به نام يک ايرانی پس از ۶۰ سال مبارزه برای آزادی و برابری اعلام ميکنم من رای ميدهم، اما نه برای نشاندن کسی بر روی صندلی رياست جمهوری. من رای ميدهم تا يک يک شما و همدستانتان را که وطنم را به اين روز انداخته ايد روی صندلی دادگاه رسيدگی به جنايت عليه بشريت بنشانند تا جوابگوی مردم ايران و جهان باشيد.
گمان مبر که به پايان رسيد کار مغان
هزار باده ناخورده در رگ تاک است
والسلام
دکتر محمد ملکی
ارديبهشت ۸۸
ــــــــــــــــــــــــــ
۶ ماه پيش زمانی که بار ديگر هيزم به تنور انتخابات رياست جمهوری می ريختند تا آن را گرم کنند، در مقاله ای با عنوان "خيمه شب بازی تکراری" (۱) نوشته بودم:
"شما هميشه در برخورد با مسئولان و مقامات قضايی از عفو زندانيان گروهکی سخن میگوييد و آزادی آنان را میخواهيد . با وجود آن که بارها برای شما ثابت شده است که بسياری از آنان به سبب اصرار و پافشاری شما مورد عفو قرار گرفتند و آزاد شدند و با شناسايی بيشتر از پاسداران و بسيجيان دست به آدمکشی و ترور زده و خون عزيزان ما را ريختند. ليکن هرگز اين گونه رويدادها در موضع شما در پشتييبانی از زندانيانگروهکی تغييری پديد نياورده است". خاطرات آيتالله منتظری، پيوست شماره ۱۶۷، ج۲،ص۱۲۵۲
۱ - "خيمه شب بازی تکراری"، پنجشنبه، ۱۴ آذر ۱۳۸۷ ۲ - گوشه ای از نامه ۲۹ بهمن ۶۷ کروبی به آيت الله منتظری: ۳ - همو بود که در واکنش به طرح مهندس بازرگان برای آزادی انتخابات گفت: "اين شعارها باعث تضعيف جبههها و رزمندگان میدانم ،بنده از اين همه پررويی متعجبم."(در تکاپوی آزادی ، جلد ۲ ، صفحه ۴۶۶) ۴ - همگام با روزنامه جمهوری اسلامی، روزنامه های رسمی کشور چون اطلاعات و کيهان به بازتاب احکام اعدام زندانيان سياسی ميپرداختند. به عنوان نمونه:"به حکم دادگاه انقلاب اسلامی مرکز ، ديشب در محوطه زندان اوين ۸۱ نفر به جرم فعاليت های ضد اسلامی تير باران شدند."( کيهان ، ۲۹ شهريور ۶۰ )"سحرگاه امروز در زندان اوين ۶۱ نفر از اعضا و هواداران سازمان منافقين اعدام شدند."( کيهان ، ۱۳ مهر ۶۰ ) "به حکم دادگاه انقلاب اسلامی مرکز ، سحرگاه ديروز در اوين ۳۶ تن از اعضا و هواداران گروهکها تيرباران شدند . "( کيهان ، ۵ آذر ۶۰ ) ۵ - وزير اطلاعات ميرحسين موسوی در طول ۸ سال نخست وزيری محمد محمدی ری شهری بود. ۶ - آيت الله منتظری در بخشی از خاطرات خود خطاب به آقای خمينی وزارت اطلاعات زمان آقای موسوی را اينگونه به تصوير ميکشد: " شنيده شد فرموده ايد فلانی مرا شاه و اطلاعات مرا ساواک شاه فرض کرده است. البته حضرتعالی را شاه فرض نمی کنم ولی جنايات اطلاعات شما و زندانهای شما روی شاه و ساواک را سفيد کرده است. من اين جمله را با اطلاع دقيق می گويم."خاطرات آيت الله منتظری،بخش پيوست ها، پيوست ۱۵۰، ج۲، ص ۱۲۱۳ ۷ - روزنامه ايران، ۲۴ آذر ۸۳ ۸ - ميرحسين موسوی در مقام نخست وزيری در واکنش به قطعنامه ۵۱۴ سازمان ملل درباره آتش بس، ۲ روز بعد از آغاز تجاوز ايران به خاک عراق: اگر شورای امنيت ۱۰ قطع نامه ديگر هم صادر کند، ما نمی توانيم از حقوق حقه خود دست برداريم . ( کيهان، ۲۳ / ۴ / ۶۱ )
Subscribe to:
Posts (Atom)