محرومیت از تحصیل، اعمال احکام انضباطی سنگین و زندانی کردن دانشجویان در طول سیسال گذشته همواره یکی از ابزارهای رایج حاکمیت در جهت یکدستسازی دانشگاهها و سرکوب جامعه مدنی بوده است. از ابتدای انقلاب و پس از سرکوب گروههای مستقل دانشجویی و جلوگیری از ورود دگراندیشان به دانشگاهها، همواره نیاز به یک نهاد مستقل و غیروابسته به حاکمیت برای ایجاد جنبشی عدالتخواهانه در جهت محو موارد بیشمار تبعیض علیه دانشجویان احساس میشد.
اکنون در آستانه 16 آذر 1388، در حالی که بسیاری از دانشجویان، روزنامهنگاران و فعالان جامعه مدنی در زندان به سر میبرند و محرومیت از تحصیل، در اشکال مختلف آن مانند تعلیق، اخراج و درج نقص پرونده در کارنامه همچنان علیه دانشجویان و داوطلبان ورود به دانشگاه اعمال میگردد، گروهی از فعالان باسابقه در زمینهی حقتحصیل، وبلاگنویسان و فعالان حقوق بشر بر آن شدند تا با تاسیس این جمعیت در جهت دفاع از دانشجویان و بازیابی حقوق از دسترفتهی آنان اقدام کنند.
تشدید موج سرکوب دستگاه حاکم هرچند نگرانکننده است، اما نباید موجب ترس و عقبنشینی جامعهی دانشجویی شود. ایران امروز در بحران قرار دارد، این بحران ناشی از این حقیقت است که کهنه در حال مرگ است و نو نمیتواند متولد شود. تولد اندیشه و جنبشی نو فارغ از لکههای کهنهی دیدگاه حاکم امری است که تنها از عهدهی دانشجو برمیآید. در حالی که جامعه به سوی وصلهدوزی برای اندیشههای کهنهی حاکم پیش میرود و توان زایش اندیشهای نو را ندارد، ظهور جنبشی نو از بطن دانشگاه امری ضروری است.
16 آذر امسال برای ما فرصتی مغتنم است. حاکمیت نیز با آگاهی از این موضوع با دستپاچگی به تشدید بازداشتها و سرکوب دانشجویان اقدام ورزیده است. در حالی که در چندماه اخیر مردم با حضور انبوه خود دست به تجمعهای اعتراضی زدهاند، اکنون کابوس حاکمیت پیوند دانشجویان با مردم معترض است. تبدیل این کابوس به واقعیت وظیفهی ماست. اگر از این فرصت استفاده نشود شاید تا سالها حسرت آن بردل ما بماند. پیوند دانشجویان با مردم به معنای حلشدن جامعهی دانشجویی در میان شعارهای مردم معترض نیست. بلکه بنابر آنچه گفته شد وظیفهی ما کمک به تولد اندیشهای نو فارغ از لکههای کهنهی دیدگاه حاکم و جهتدهی به اعتراضات مردمی است. این امر غیرممکن نیست. دانشجوی ایرانی همواره ثابت نموده است که ذلت را در هیچ شرایطی نخواهد پذیرفت.
جمعیت مبارزه با تبعیض تحصیلی (PCED)
آذر 88
اکنون در آستانه 16 آذر 1388، در حالی که بسیاری از دانشجویان، روزنامهنگاران و فعالان جامعه مدنی در زندان به سر میبرند و محرومیت از تحصیل، در اشکال مختلف آن مانند تعلیق، اخراج و درج نقص پرونده در کارنامه همچنان علیه دانشجویان و داوطلبان ورود به دانشگاه اعمال میگردد، گروهی از فعالان باسابقه در زمینهی حقتحصیل، وبلاگنویسان و فعالان حقوق بشر بر آن شدند تا با تاسیس این جمعیت در جهت دفاع از دانشجویان و بازیابی حقوق از دسترفتهی آنان اقدام کنند.
تشدید موج سرکوب دستگاه حاکم هرچند نگرانکننده است، اما نباید موجب ترس و عقبنشینی جامعهی دانشجویی شود. ایران امروز در بحران قرار دارد، این بحران ناشی از این حقیقت است که کهنه در حال مرگ است و نو نمیتواند متولد شود. تولد اندیشه و جنبشی نو فارغ از لکههای کهنهی دیدگاه حاکم امری است که تنها از عهدهی دانشجو برمیآید. در حالی که جامعه به سوی وصلهدوزی برای اندیشههای کهنهی حاکم پیش میرود و توان زایش اندیشهای نو را ندارد، ظهور جنبشی نو از بطن دانشگاه امری ضروری است.
16 آذر امسال برای ما فرصتی مغتنم است. حاکمیت نیز با آگاهی از این موضوع با دستپاچگی به تشدید بازداشتها و سرکوب دانشجویان اقدام ورزیده است. در حالی که در چندماه اخیر مردم با حضور انبوه خود دست به تجمعهای اعتراضی زدهاند، اکنون کابوس حاکمیت پیوند دانشجویان با مردم معترض است. تبدیل این کابوس به واقعیت وظیفهی ماست. اگر از این فرصت استفاده نشود شاید تا سالها حسرت آن بردل ما بماند. پیوند دانشجویان با مردم به معنای حلشدن جامعهی دانشجویی در میان شعارهای مردم معترض نیست. بلکه بنابر آنچه گفته شد وظیفهی ما کمک به تولد اندیشهای نو فارغ از لکههای کهنهی دیدگاه حاکم و جهتدهی به اعتراضات مردمی است. این امر غیرممکن نیست. دانشجوی ایرانی همواره ثابت نموده است که ذلت را در هیچ شرایطی نخواهد پذیرفت.
جمعیت مبارزه با تبعیض تحصیلی (PCED)
آذر 88
No comments:
Post a Comment