خانواده های زندانيان سياسی روز چهارشنبه با تجمع در مقابل دفتر دادستان تهران اعتراض خود را نسبت به رفتارهای صورت گرفته با خانواده زندانيان و همچنين زندانيان در بند دولت کودتا اعلام کردند. اين خانواده ها در بيانيه ای به تشريح آخرين وضعيت و نتايج اين تجمع پرداختند.
متن کامل اين بيانيه به شرح زير است:
بسم الله رب المظلومين
يا زينب! يا زينب!
ما خانوادههای زندانيان سياسی طبق وعده خود در بيانيه دوازدهم، امروز رأس ساعت ۱۱ صبح مقابل دادستانی تهران تجمع آرامی را آغاز کرديم در حالی که عکسهای عزيزانمان را همراه با شعار «زندانی سياسی آزاد بايد گردد»، در دست داشتيم. هدفمان اعتراض به احکام سنگين صادره در دادگاههايی بود که با عدول از موازين قانونی تشکيل شد و خواستار تبديل قرار بازداشت موقت عزيزانمان به قراری خفيفتر (وثيقه يا کفالت) بوديم.
نه صدا و سيمای جمهوری اسلامی صدايمان را به مردم رسانيد و نه هيچ رسانه دولتی ديگری ناقل پيام حقمان بود؛ با اعتقاد به شعار هر شهروند يک رسانه برای گرفتن هرگونه بهانه که موجب مخدوش شدن حقانيت ما شود، در برابر تمنای رسانههايی که تاکنون صدای ما را به هم وطنانمان رساندهاند، سکوت کرديم تا ببينيم آيا تفاوتی در وضعيت ما و عزيزانمان حاصل میشود يا خير؟
چهارماه و نيم صبر و سکوتمان را که در تمام اين مدت تنها با شعار «الله اکبر» و «زندانی سياسی آزاد بايد گردد» شکسته بوديم، اين بار در جلوی «داد ستانی»فرياد کرديم تا آنان که معنی واژه داد را می فهمند اگر قصد ستاندنش را ندارند، به جای به جای نجوای پشت پرده رسما و علنا اعلام کنند. اين بار برخلاف همه مراجعات فردی و جمعی پيشين، ما را برای شنيدن حرفهايمان به دفتر دادستان فراخواندند. حرفهايی که بخش اندکی از آن در تنها ملاقات سهساعته هفته گذشته تعداد محدودی از خانوادهها بيان شده بود و قول رسيدگی داده شده بود به شرط سکوت و حفظ آرامش ما خانوادهها. ما بنای سکوت داشتيم و پناه بردن به درگاه خالق احد و واحدمان و التجاء و استعانت به حضرتش. اما زياده خواهان زورمدار خلوتمان با محبوب را نيز نپسنديدند و با هجومی سبعانه و توهين آميز به منزل شخصی برگزار کننده مراسم، زن و مرد را دستبند زدند و شبانه همراه بردند با ادعای داشتن حکم دادستان که امروز دروغين بودن اين ادعا روشن شد. ما را به دفتر دادستان خواستند و تصور ما اين بود که قرار است از همسران، مادران، پدران و فرزندان بازداشت شدگان بی گناه دلجويی شود اما دريغ از يک کلام محبت آميز و استفاده از واژگان مهرآميز.
امروز تجمع ما يک اعتراض دسته جمعی بود به همه تخلفات صورت گرفته از ابتدای بازداشتها تا کنون که عزيزانمان، جگرگوشگانمان، ياران وفادارمان، پدران و مادرانمان دربندند و بعضا در سلول انفرادی و تحت فشار بازجو يا به قول آقايان کارشناس؛ و کاش کارشناسی هم در سيستم قضايی ما وجود داشت که درد خانواده ها را می فهميد و به مسئولين آموزش می داد که بايد رعايت حال خانواده زندانی بشود. آن هم خانواده زندانی سياسی بی گناه که به دليل ماه ها دوری و تحمل ظلمی آشکار، آستانه تحملش پايين آمده و لبريز از درد و خشم است. کاش کسی بود به آقايان آموزش می داد که اگر التيام بخش دل های دردمند نيستند، با رفتارشان و نيش کلامشان آتش درون آنان را شعله ور نکنند.
ما خانواده های زندانيان سياسی تا رسيدن به مقصودمان که همانا آزادی عزيزانمان است، دست از دعا و ندبه و استغاثه به درگاه حضرت حق برنمی داريم و ندای يازهرا و يازينبمان روز به روز رساتر می شود و در راه حق جويی مان سپاسگزار همراهی ها و هم دلی های مردم آگاه و مهربان سراسر کشور عزيزمان هستيم.
امروز وعده های دادستان محترم را مبنی بر نافذ بودن حکم و دستور ايشان، آزادی قريب الوقوع تعدادی از زندانيان، ترس نداشتن از حضور وکيل تعيينی در دادرسی ها و رسيدگی به شکايات وارده درباره تخلفات در اين زمينه و فراهم کردن امکان ملاقات های حضوری منظم تا زمان آزادی که حق قانونی و اوليه بازداشت شدگان و خانواده های آنان است، پذيرفتيم و اميدواريم به يمن ولادت رضای آل محمد(ص) با تحقق اين وعده ها رضايت خانواده ها جلب، حقوق مسلم بازداشت شدگان استيفا و منافع ملی کشور و مصالح نظام تامين گردد و نيازی به تجمع دوم خانواده ها که بيش از گذشته نيازمند اعتماد آرامش و امنيت هستند، نباشد.
ما خانواده های زندانيان سياسی همچنين به حمايت از فرزندان مومن و روزه دارمان در سراسر کشور روز هشتم از ماه هشتم امسال را روزه سياسی خواهيم گرفت و در هنگام افطار باز هم برای آزادی زندانيان بی گناهمان و رهايی کشور عزيزمان از فتنه کينه توزان دعا خواهيم کرد.
من الله التوفيق و عليه التکلان
جمعی از خانواده های زندانيان سياسی
۶/۸/۱۳۸۸
متن کامل اين بيانيه به شرح زير است:
بسم الله رب المظلومين
يا زينب! يا زينب!
ما خانوادههای زندانيان سياسی طبق وعده خود در بيانيه دوازدهم، امروز رأس ساعت ۱۱ صبح مقابل دادستانی تهران تجمع آرامی را آغاز کرديم در حالی که عکسهای عزيزانمان را همراه با شعار «زندانی سياسی آزاد بايد گردد»، در دست داشتيم. هدفمان اعتراض به احکام سنگين صادره در دادگاههايی بود که با عدول از موازين قانونی تشکيل شد و خواستار تبديل قرار بازداشت موقت عزيزانمان به قراری خفيفتر (وثيقه يا کفالت) بوديم.
نه صدا و سيمای جمهوری اسلامی صدايمان را به مردم رسانيد و نه هيچ رسانه دولتی ديگری ناقل پيام حقمان بود؛ با اعتقاد به شعار هر شهروند يک رسانه برای گرفتن هرگونه بهانه که موجب مخدوش شدن حقانيت ما شود، در برابر تمنای رسانههايی که تاکنون صدای ما را به هم وطنانمان رساندهاند، سکوت کرديم تا ببينيم آيا تفاوتی در وضعيت ما و عزيزانمان حاصل میشود يا خير؟
چهارماه و نيم صبر و سکوتمان را که در تمام اين مدت تنها با شعار «الله اکبر» و «زندانی سياسی آزاد بايد گردد» شکسته بوديم، اين بار در جلوی «داد ستانی»فرياد کرديم تا آنان که معنی واژه داد را می فهمند اگر قصد ستاندنش را ندارند، به جای به جای نجوای پشت پرده رسما و علنا اعلام کنند. اين بار برخلاف همه مراجعات فردی و جمعی پيشين، ما را برای شنيدن حرفهايمان به دفتر دادستان فراخواندند. حرفهايی که بخش اندکی از آن در تنها ملاقات سهساعته هفته گذشته تعداد محدودی از خانوادهها بيان شده بود و قول رسيدگی داده شده بود به شرط سکوت و حفظ آرامش ما خانوادهها. ما بنای سکوت داشتيم و پناه بردن به درگاه خالق احد و واحدمان و التجاء و استعانت به حضرتش. اما زياده خواهان زورمدار خلوتمان با محبوب را نيز نپسنديدند و با هجومی سبعانه و توهين آميز به منزل شخصی برگزار کننده مراسم، زن و مرد را دستبند زدند و شبانه همراه بردند با ادعای داشتن حکم دادستان که امروز دروغين بودن اين ادعا روشن شد. ما را به دفتر دادستان خواستند و تصور ما اين بود که قرار است از همسران، مادران، پدران و فرزندان بازداشت شدگان بی گناه دلجويی شود اما دريغ از يک کلام محبت آميز و استفاده از واژگان مهرآميز.
امروز تجمع ما يک اعتراض دسته جمعی بود به همه تخلفات صورت گرفته از ابتدای بازداشتها تا کنون که عزيزانمان، جگرگوشگانمان، ياران وفادارمان، پدران و مادرانمان دربندند و بعضا در سلول انفرادی و تحت فشار بازجو يا به قول آقايان کارشناس؛ و کاش کارشناسی هم در سيستم قضايی ما وجود داشت که درد خانواده ها را می فهميد و به مسئولين آموزش می داد که بايد رعايت حال خانواده زندانی بشود. آن هم خانواده زندانی سياسی بی گناه که به دليل ماه ها دوری و تحمل ظلمی آشکار، آستانه تحملش پايين آمده و لبريز از درد و خشم است. کاش کسی بود به آقايان آموزش می داد که اگر التيام بخش دل های دردمند نيستند، با رفتارشان و نيش کلامشان آتش درون آنان را شعله ور نکنند.
ما خانواده های زندانيان سياسی تا رسيدن به مقصودمان که همانا آزادی عزيزانمان است، دست از دعا و ندبه و استغاثه به درگاه حضرت حق برنمی داريم و ندای يازهرا و يازينبمان روز به روز رساتر می شود و در راه حق جويی مان سپاسگزار همراهی ها و هم دلی های مردم آگاه و مهربان سراسر کشور عزيزمان هستيم.
امروز وعده های دادستان محترم را مبنی بر نافذ بودن حکم و دستور ايشان، آزادی قريب الوقوع تعدادی از زندانيان، ترس نداشتن از حضور وکيل تعيينی در دادرسی ها و رسيدگی به شکايات وارده درباره تخلفات در اين زمينه و فراهم کردن امکان ملاقات های حضوری منظم تا زمان آزادی که حق قانونی و اوليه بازداشت شدگان و خانواده های آنان است، پذيرفتيم و اميدواريم به يمن ولادت رضای آل محمد(ص) با تحقق اين وعده ها رضايت خانواده ها جلب، حقوق مسلم بازداشت شدگان استيفا و منافع ملی کشور و مصالح نظام تامين گردد و نيازی به تجمع دوم خانواده ها که بيش از گذشته نيازمند اعتماد آرامش و امنيت هستند، نباشد.
ما خانواده های زندانيان سياسی همچنين به حمايت از فرزندان مومن و روزه دارمان در سراسر کشور روز هشتم از ماه هشتم امسال را روزه سياسی خواهيم گرفت و در هنگام افطار باز هم برای آزادی زندانيان بی گناهمان و رهايی کشور عزيزمان از فتنه کينه توزان دعا خواهيم کرد.
من الله التوفيق و عليه التکلان
جمعی از خانواده های زندانيان سياسی
۶/۸/۱۳۸۸
No comments:
Post a Comment